Eurogames

Παιχνίδια χωρίς σύνορα

Λογότυπο
των Παιχνιδιών
Χωρίς Σύνορα.

Τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα (Jeux Sans Frontières - JSF) ήταν ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης (EBU), το οποίο ξεκίνησε το 1965 ως η διεθνής εκδοχή του γαλλικού προγράμματος Intervilles. Η ιδέα ανήκε στον Στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ και είχε ως στόχο τη συμφιλίωση των νέων της μεταπολεμικής Ευρώπης, μέσα από ευρηματικά παιχνίδια στα οποία διαγωνίζονταν δήμοι και κοινότητες από διαφορετικές χώρες.

Η Ιστορία των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα

Το 1965 τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν με τη συμμετοχή τεσσάρων χωρών (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία). Η τεράστια επιτυχία του προγράμματος κίνησε το ενδιαφέρον συμμετοχής πολλών ακόμα χωρών, με αποτέλεσμα το 1979 να λάβουν μέρος για πρώτη φορά οκτώ χώρες συνολικά. Το ρεκόρ αυτό καταρρίφθηκε το 1994, με τη συμμετοχή εννέα χωρών.

Μετά από 18 έτη, τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα σταμάτησαν το 1983, αλλά επανήλθαν στις τηλεοπτικές οθόνες το 1988. Η Επιστροφή των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα οφείλεται στον παρουσιαστή της ιταλικής τηλεόρασης Ετόρε Αντέννα. Η EBU δήλωνε πως θα χρειαζόταν η συμμετοχή δύο «μεγάλων» χωρών στη νέα διοργάνωση, η Ιταλία ήταν μέσα, το θέμα ήταν η Γαλλία. Σε συνάντηση που είχε ο Ετόρε Αντένα με την πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου κα Σιμόν Βέιλ, το πρόβλημα λύθηκε σε δύο ώρες. Έως και το 1982 οι εκπομπές μεταδίδονταν ζωντανά μέσω του δικτύου της EBU στις χώρες που συμμετείχαν ενώ από το 1988 η εκπομπή προβαλλόταν μαγνητοσκοπημένη.

Το 1996 αποτελεί μία κρίσιμη χρονιά για τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα, καθώς συνέβησαν ριζικές αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής του προγράμματος. Προκειμένου να μετριαστεί το υψηλό κόστος της παραγωγής, ανατέθηκε η διοργάνωση όλων των εκπομπών κάθε χρονιάς σε μία και μόνο χώρα, την Ιταλία, με εξαίρεση το 1997 (όπου 9 εκπομπές διοργανώθηκαν στην Ουγγαρία και ο τελικός της χρονιάς στην Πορτογαλία).

Φαίνεται όμως ότι αυτή η αλλαγή δεν συνέβαλε θετικά στην εξέλιξη του προγράμματος, καθώς το 2000 αποφασίστηκε αρχικά η αναβολή και στη συνέχεια η οριστική διακοπή του. Το 2007 η EBU ακύρωσε την προγραμματισμένη επαναφορά του προγράμματος λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής. Τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα είναι μία από τις πιο ακριβές τηλεοπτικές παραγωγές, για παράδειγμα η ΕΡΤ (Ελληνική Τηλεόραση) δαπανούσε κάθε χρόνο για την σειρά περίπου 100 εκατομμύρια δραχμές ή 283.203 ευρώ.

Αναβίωση των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα

2019: Σύμφωνα με ανακοίνωση που έκανε η Γαλλική Τηλεόραση France 2 τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα επιστρέφουν μετά από 20 χρόνια! Τα νέα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα της Γαλλικής Τηλεόρασης για την περίοδο 2019-2020 και η ανακοίνωση έγινε την Τρίτη (18-06-2019) στο θέατρο Μαρινί από τον Τακίς Καντιλίς γενικό διευθυντή της Γαλλικής Τηλεόρασης. Παρουσιαστής για την γαλλική τηλεόραση είναι ο Ναγκί που ενδεχομένως μπορεί να κάνει και την παραγωγή.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε η παραγωγή θα γίνει ίσως στην Ρουμανία και θα συμμετέχουν 5 χώρες. Δεν γίνεται καμία αναφορά στις χώρες που θα συμμετέχουν (εκτός της Γαλλίας) ενώ υπήρξαν και δημοσιεύματα για την συμμετοχή στα ΠΧΣ της Ιταλίας με το Canale 5 και όχι της RAI.

Σύμφωνα με πληροφορίες την παραγωγή των νέων Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα δεν θα την έχει η EBU αλλά η εταιρεία Banijay η οποία είναι γνωστή για τις εκπομπές Popstars, Fort Boyard και 71 Degrees North. Τα δικαιώματα των εκπομπών δεν τα είχε η EBU αλλά ήταν ο συντονιστής της διοργάνωσης. Τα δικαιώματα της εκπομπής (ονόματος- τίτλου) τα είχαν οι τηλεοπτικοί σταθμοί που συμμετείχαν. Συνεπώς το πρόβλημα που θα υπάρχει θα είναι ως προς τον τίτλο που θα μπορεί να έχει για τα ΠΧΣ ένας ιδιωτικός Σταθμός που θα συμμετέχει, για παράδειγμα το Canale5 από την Ιταλία.

Στις 20 Δεκεμβρίου προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο του τηλεπαιχνιδιού Eurogames, αναβίωση του τηλεπαιχνιδιού με τη συμμετοχή της Ιταλίας, της Ελλάδας, της Πολωνίας, της Γερμανίας, της Ρωσίας και της Ισπανίας. Τα γυρίσματα γίνονται στο στούντιο Τσινετσιτά της Ρώμης. Στην Ελλάδα προβάλλεται από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ με παρουσιαστή τον Θέμη Γεωργαντά, τρεις μήνες μετά την αρχική προβολή του στην Ιταλία.

2007: η ΕΒU κάλεσε τα μέλη της να συμμετέχουν στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα ενώ στη παραγωγή θα συμμετείχε η εταιρεία Mistral. Αν και ανεπίσημα ενδιαφέρον υπήρξε από 13 χώρες , οι χώρες που τελικά (;) θα συμμετείχαν ήταν

• Βέλγιο (B)
• Κροατία (HR)

• Ισπανία (E)
• Ιταλία (I)

• Ολλανδία (NL)
• Πορτογαλία (P)

• Σλοβενία (SLO)
• Ελλάδα (GRE)

Υπάρχουν άρθρα στο διαδίκτυο που αναφέρουν ότι υπήρξε ενδιαφέρον από την Βοσνία Ερζεγοβίνη, ωστόσο δεν υπάρχουν επίσημες ανακοινώσεις. Ωστόσο η αναβίωση των ΠΧΣ δεν πραγματοποιήθηκε λόγω κόστους καθώς και του γεγονότος ότι δεν συμμετείχε μία "μεγάλη" χώρα όπως η Γαλλία ή Γερμανία

Στις 4 Ιουνίου 2007 ξεκίνησε συλλογή υπογραφών μέσω του διαδικτύου με αίτημα την επιστροφή των ΠΧΣ. Το αίτημα θα παραδοθεί στους υπευθύνους της EBU καθώς επίσης και σε εθνικούς τηλεοπτικούς φορείς.

Μεταξύ 1965 και 1999, 20 χώρες συμμετείχαν συνολικά στις 30 διοργανώσεις των ΠΧΣ (αν θεωρήσουμε ως ξεχωριστές τις συμμετοχές της Ουαλίας και της Τσεχοσλοβακίας):

Συμμετέχουσες Χώρες

Χώρα	Έτη συμμετοχής	Διοργανώσεις	Νίκες
Βέλγιο	1965-1982, 1988-1989	20	02
Γερμανία	1965-1980, 2019	17	07
Γαλλία	1965-1968, 1970-1982, 1988-1992, 1997-1999	25	03
Ιταλία	1965-1982, 1988-1999, 2019	31	04
Ελβετία	1967-1982, 1992-1999	24	02
Ηνωμένο Βασίλειο	1967-1982 (1991-1994: Ουαλία μόνο)	16	04
Ολλανδία	1970-1977, 1997-1998	10	0
Λίχτενσταϊν	1976	01 (μία εκπομπή)	0
Γιουγκοσλαβία	1978-1982, 1990	06	0
Πορτογαλία	1979-1982, 1988-1998	15	05
Ισπανία	1988, 1990-1992, 2019	05	01
Άγιος Μαρίνος	1989-1991	03	0
Ουαλία	1991-1994	04	0
Τυνησία	1992	01	0
Τσεχοσλοβακία	1992	01	01
Τσεχία	1993-1995	03	02
Ελλάδα	1993-1999, 2019	08	0
Ουγγαρία	1993-1999	07	03
Σλοβενία	1994, 1996-1997, 1999 (πρωτύτερα ως Γιουγκοσλαβία)	04	0
Μάλτα	1994-1995	02	0
Πολωνία	2019	01	0
Ρωσία	2019	01	0

Νικήτριες Πόλεις

Χρονιά	Πόλη	Χώρα		Χρονιά	Πόλη	Χώρα
1965	Σινέι Σαιντ-Αμάντ-λε-Ω	Βέλγιο  Γαλλία		1966	Αϊχστέτ	Δυτική Γερμανία
1967	Ντούντερσταντ	Δυτική Γερμανία		1968	Ζίγκεν	Δυτική Γερμανία
1969	Βόλφσμπουργκ Σριούσμπουρι	Δυτική Γερμανία  Ηνωμένο Βασίλειο		1970	Κόμο	Ιταλία
1971	Μπλάκπουλ	Ηνωμένο Βασίλειο		1972	Λα Σω-ντε-Φοντ	Ελβετία
1973	Ιλάι	Ηνωμένο Βασίλειο		1974	Μουόταθαλ	Ελβετία
1975	Νανσύ	Γαλλία		1976	Έττλινγκεν	Δυτική Γερμανία
1977	Σλίρζεε	Δυτική Γερμανία		1978	Άμπανο Τέρμε	Ιταλία
1979	Μπαρ-λε-Ντουκ	Γαλλία		1980	Βιλαμόουρα	Πορτογαλία
1981	Ντάρτμαουθ Λισαβόνα	Ηνωμένο Βασίλειο  Πορτογαλία		1982	Ροσφόρ	Βέλγιο
1988	Μαδέρα	Πορτογαλία		1989	Αζόρες	Πορτογαλία
1990	Χάκα	Ισπανία		1991	Βιτζεβάνο	Ιταλία
1992	Τρέμπιτς	Τσεχοσλοβακία		1993	Κετσκεμέτ	Ουγγαρία
1994	Τσεσκά Τρέμποβα	Τσεχία		1995	Μπρνο	Τσεχία
1996	Κετσκεμέτ	Ουγγαρία		1997	Αμαντόρα	Πορτογαλία
1998	Σζαζαλομπάτα	Ουγγαρία		1999	Μπολτσάνο Σύνττιρολ	Ιταλία

Τρόπος διεξαγωγής

Κατά τα έτη 1965 - 1967, τα παιχνίδια διεξάγονταν ταυτόχρονα και στις δύο χώρες. Ο τρόπος με τον οποίο γίνονταν η διεξαγωγή των παιχνιδιών ήταν ο ακόλουθος: Κάθε ομάδα έστελνε ορισμένα μέλη της στην χώρα με την οποία ανταγωνίζονταν ενώ τα υπόλοιπα μέλη παρέμειναν στην χώρα τους για να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους τους που είχαν έρθει από την άλλη πόλη (χώρα).

Η σειρά αλλάζει πλήρως το 1967 με την είσοδο στην διοργάνωση δύο επιπλέον χωρών, της Ελβετίας και της Μεγάλης Βρετανίας. Έκτοτε, σε κάθε εκπομπή πλέον, παίρνουν μέρος ομάδες από όλες τις συμμετέχουσες χώρες, κάτι το οποίο αποτέλεσε την τελική μορφή των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα.

Ο αριθμός των παιχνιδιών σε κάθε εκπομπή ήταν από οκτώ έως δέκα (ανάλογα τη κάθε χρονιά). Ανάλογα με την πολυπλοκότητα κάθε παιχνιδιού (το διαθέσιμο πεδίο δράσης και το διαθέσιμο εξοπλισμό) και τον αριθμό των συμμετεχουσών ομάδων, τα παιχνίδια παιζόταν σε έναν, δύο ή τρεις γύρους, ώστε να διαγωνιστούν όλες οι ομάδες, εκτός αν προβλεπόταν ο "εκ περιτροπής αποκλεισμός" μιας ομάδας σε κάθε παιχνίδι (χάριν εξοικονόμησης χώρου, χρόνου και τελικά χρήματος). Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν οι ομάδες αντιμετώπιζαν πρόβλημα, που οφείλονταν σε κατασκευαστική αστοχία του εξοπλισμού τους και είχε φανερά αντίκτυπο στην απόδοσή τους, τότε κατόπιν γνωμοδότησης των κριτών, διεξαγόταν ένας επαναληπτικός γύρος, για όσες ομάδες είχαν τέτοιου είδους προβλήματα.

Κάθε εκπομπή διεξαγόταν σε διαφορετική χώρα και η θεματολογία των παιχνιδιών αντλούνταν συνήθως από την ιστορία και τον πολιτισμό της φιλοξενούσας χώρας. Η τελευταία εκπομπή κάθε χρονιάς αποτελούσε τον "Τελικό", στον οποίο διαγωνίζονταν οι ομάδες που είχαν συγκεντρώσει την υψηλότερη βαθμολογία από κάθε χώρα, στις προηγούμενες εκπομπές της χρονιάς.

Κάθε εκπομπή αναδείκνυε τόσο τη χώρα και τον τόπο, στον οποίο διεξαγόταν, όσο και των (κωμο-)πόλεων, οι οποίες συμμετείχαν σε αυτή. Αυτό γινόταν με ειδικά βίντεο από κάθε τόπο (card postal), που προβάλλονταν μεταξύ των παιχνιδιών. Έτσι, οι τηλεθεατές μπορούσαν να θαυμάσουν ευρωπαϊκούς τουριστικούς προορισμούς, δημοφιλή μνημεία, παραδοσιακά κτίρια, μαγευτικά τοπία, δραστήριους πολίτες κ.α. από κάθε συμμετέχουσα πόλη και από την άλλη κάθε δήμος ή κοινότητα είχε τη δυνατότητα να προβληθεί σε ένα ευρύ ευρωπαϊκό κοινό.

Ειδικές κατηγορίες παιχνιδιών

Παιχνίδια με προκριματικούς γύρους

Ορισμένα παιχνίδια σχεδιάστηκαν έτσι, ώστε σε κάθε γύρο να αποκλείεται η ομάδα με τη χειρότερη επίδοση, ενώ οι υπόλοιπες προκρίνονταν στον επόμενο προκριματικό γύρο, μέχρι τον τελικό, ο οποίος αναδεικνύει και το νικητή.

Παιχνίδια με ημιτελικούς και τελικούς γύρους

Παιχνίδια κατάταξης με "αθλητική" λογική. Σε σπάνιες περιπτώσεις, όπως το τέταρτο παιχνίδι της εκπομπής του 1989 από τις Βρυξέλλες, που διεξήχθη από τέσσερις συμμετέχουσες χώρες ανά δύο σε τέσσερις γύρους. Αρχικά, έγιναν δύο ημιτελικοί και έπειτα οι δύο τελικοί, ένας μικρός (για τους ηττημένους των ημιτελικών) για τις θέσεις 3 και 4 και ο μεγάλος (για τους νικητές των ημιτελικών) για τις θέσεις 1 και 2. Βάση αυτής της κατάταξης αποδόθηκαν οι προβλεπόμενοι βαθμοί του γύρου.

Παιχνίδια με συμμετοχή αντιπάλων

Σε πολλές περιπτώσεις, η αποστολή μιας ομάδας δυσχεραίνονταν από παίκτη αντίπαλης ομάδας (ή παίκτες αντίπαλων ομάδων). Έτσι, κάθε ομάδα συμμετείχε με δύο τρόπους στο παιχνίδι: μια φορά, εκτελώντας την αποστολή της (από την οποία βαθμολογούνταν), και άλλη μια δυσκολεύοντας το παιχνίδι των αντιπάλων της (ώστε να χάσουν όσους περισσότερους βαθμούς μπορούσαν).

Παιχνίδια συνεργασίας

Αντίθετα, με την προηγούμενη περίπτωση, παίκτες διαφορετικών ομάδων λαμβάνουν μέρος στην ίδια αποστολή ως σύμμαχοι. Αυτά τα παιχνίδια, διεξάγονται κλασικά σε δύο γύρους, σε κάθε έναν από τους οποίους συμμετέχουν οι ίδιες ομάδες. Κατόπιν κλήρωσης, ορίζονταν τα ζευγάρια του πρώτου και του δεύτερου γύρου, έτσι ώστε κάθε ομάδα να συνεργαστεί με διαφορετική ομάδα σε κάθε γύρο. Ανάλογα με τη κατάταξη κάθε γύρου, κάθε ζευγάρι ομάδων λάμβανε μια φθίνουσα βαθμολογία. Κατόπιν, κάθε ομάδα άθροιζε τις επιμέρους βαθμολογίες της (ως αποτέλεσμα των συνεργασιών της) και προέκυπτε η συνολική βαθμολογία του παιχνιδιού, βάση της οποίας γινόταν η κατάταξη και η τελική βαθμολόγηση του παιχνιδιού.

Παιχνίδια Συγκομιδής βαθμών

Ένας σχετικά μικρός αριθμός παιχνιδιών βασιζόταν στη συγκομιδή όσο το δυνατόν περισσότερων βαθμών, όπως αυτοί προέκυπταν ύστερα από μαθηματικές πράξεις. Σε αυτή τη κατηγορία, θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται και τα παιχνίδια συνεργασίας, που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Άλλο ένα παράδειγμα τέτοιων παιχνιδιών είναι το παιχνίδι των ερωτήσεων, με το οποίο ολοκληρώθηκε η εκπομπή των ΠΧΣ, στις Βρυξέλλες το 1989. Το παιχνίδι αυτό διεξήχθη σε 5 γύρους, όπου συμμετείχαν όλες οι διαγωνιζόμενες ομάδες. Κάθε γύρος, ξεκίναγε με την ανάκρουση ενός γνωστού τραγουδιού. Μετά τη πάροδο λίγων δευτερολέπτων και το σφύριγμα των κριτών, ένας παίκτης από κάθε ομάδα ολοκλήρωνε μια σύντομη αποστολή. Κατόπιν, βάση των χρονικών επιδόσεών τους, οι ομάδες βαθμολογούνταν κατά το γνωστό τρόπο, αλλά στη συνέχεια ο παρουσιαστής ρωτούσε κάθε παίκτη (με τη σειρά ολοκλήρωσης της αποστολής) τον τίτλο ή το όνομα του τραγουδιστή του κομματιού, που ακουγόταν. Και τότε:

1. Αν ο παίκτης δεν το έβρισκε, αφαιρούνταν ένας βαθμός από την τρέχουσα βαθμολογία του και ο παρουσιαστής ξαναρωτούσε το παίκτη με την αμέσως χειρότερη επίδοση κ.ο.κ.
2. Αν κάποιος από όλους του παίκτης έβρισκε τη σωστή απάντηση, τότε κέρδιζε δύο βαθμούς στην τρέχουσα βαθμολογία.
3. Αν κανένας παίκτης δεν το έβρισκε τότε έχανε όλη η σειρά των παικτών από έναν βαθμό.

Η προαναφερθείσα διαδικασία επαναλήφθηκε τέσσερις φορές με διαφορετικά σύνολα παικτών και κάθε επιμέρους βαθμολογία προστίθετο με την προηγούμενη ή τις προηγούμενες. Το τελικό άθροισμα μετά και τον πέμπτο γύρο, καθόριζε την τελική κατάταξη και βαθμολογία του παιχνιδιού.

Άλλο ένα παιχνίδι, που επαναλήφθηκε σε πολλές εκπομπές, ήταν εκείνο με τις σημαίες των μαθηματικών συμβόλων. Χρησιμοποιόντας μια γεννήτρια τυχαίων αριθμών, ο υπολογιστής καταχωρούσε έναν ακέραιο, διψήφιο αριθμό σε κάθε ομάδα. Επιπλέον, επέλεγε ένα ακόμη φυσικό αριθμό το οποίο ήταν κοινό για όλες τις ομάδες. Στη συνέχεια, παίκτες από κάθε ομάδα εκτελούσαν μια κολυμβητική αποστολή προς μια εξέδρα, πάνω στην οποία στηρίζονταν και κρέμονταν τόσες σημαίες, όσος και ο αριθμός των ομάδων. Σε κάθε σημαία απεικονίζονταν ένα από τα τέσσερα μαθηματικά σύμβολα (+ , - , × , ÷). Κάθε ομάδα κατακτούσε ένα σύμβολο το οποίο χρησιμοποιούνταν ως τελεστής μεταξύ του τυχαίου αριθμού της ομάδας με τον τυχαίο, κοινό αριθμό. Προφανώς, τα σύμβολα "×" και "+" ήταν προτιμητέα και γι' αυτό γίνονταν μάχη για την κατάκτησή τους, με τους ηττημένους να συμβιβάζονται με κάποιο από τα "-" και "÷". Το αποτέλεσμα της πράξης καταχωρούνταν ως ο νέος αριθμός της κάθε ομάδας (στην περίπτωση του "÷", γινόταν στρογγυλοποίηση στην ακέραιη μονάδα, ενώ αν ο κοινός αριθμός υπερείχε του αυτού της ομάδας, τότε το αποτέλεσμα ήταν 0. Αντίστοιχα, στο σύμβολο "-", το αποτέλεσμα θα μπορούσε να λάβει αρνητική τιμή). Στη συνέχεια, ο υπολογιστής ανανέωνε τον τυχαίο αριθμό και επαναλαμβανόταν η προηγούμενη διαδικασία ακόμη δυο φορές. Το τελικό αποτέλεσμα από τις πράξεις και των τριών γύρων, καθόριζε την τελική κατάταξη και βαθμολογία του παιχνιδιού. Γι' αυτό, η επιλογή του χρησιμότερου συμβόλου σε κάθε γύρο ήταν κρίσιμη και στρατηγική. Αν και η κατάκτηση του συμβόλου "×" φαντάζει ως προφανής στόχος κάθε ομάδας σε κάθε γύρο του συγκεκριμένου παιχνιδιού, μπορεί να μην είναι πάντα. Αν για παράδειγμα, μια ομάδα, που πήρε ένα "÷" σε προηγούμενο γύρο και το αποτέλεσμα της έγινε 0 ή ένα "-" και το αποτέλεσμά της έγινε αρνητικό, δε θα ήταν ιδιαίτερα χαρούμενη εάν στον επόμενο γύρο ευνοηθεί να κερδίσει το "×", διότι τότε το νέο αποτέλεσμα θα παρέμενε μηδενικό ή αρνητικό (και μάλιστα αρνητικότερο) αντίστοιχα. Οπότε, το ενδιαφέρον θα έπρεπε να στραφεί στη σημαία με το σύμβολο "+", το οποίο σε κάθε περίπτωση θα αύξανε (λιγότερο ή περισσότερο) τη συγκομιδή των βαθμών των ομάδων.

Φιλ ρουζ (Fil rouge)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το "Φιλ ρουζ" (Fil rouge), ήταν ένα παιχνίδι που διεξαγόταν από όλες τις ομάδες καθ' όλη τη διάρκεια της εκπομπής με μία ή δύο ομάδες σε κάθε γύρο. Έτσι, οι γύροι του φιλ ρουζ παρεμβάλλονταν του παιχνιδιού εναλλάσσονταν με τα υπόλοιπα παιχνίδια. Συχνά, οι ομάδες, που συμμετείχαν σε κάθε γύρο φιλ ρουζ απουσίαζαν από το παιχνίδι, που προηγούνταν, ώστε αφ' ενός να προετοιμαστούν για το φιλ ρουζ και αφ' ετέρου να εξοικονομηθεί μια θέση στο πεδίο των παιχνιδιών (βλέπε παραπάνω: "εκ περιτροπής αποκλεισμός"). Η βαθμολογία από το φιλ ρουζ προστίθετο στη συνολική βαθμολογία, αφού και η τελευταία ομάδα έπαιζε στο φιλ ρουζ, πριν το μεγάλο παιχνίδι του τελικού.

Τζόκερ (Joker)

Μια πρωτότυπη ιδιομορφία των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα, ήταν το "τζόκερ" μια κίνηση εξόχως στρατηγική. Κάθε ομάδα μπορούσε να χρησιμοποιήσει πριν από ένα παιχνίδι το "τζόκερ", ώστε να διπλασιάσει τους βαθμούς της στο τέλος του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Όλες οι ομάδες έπρεπε να έχουν κάνει τζόκερ υποχρεωτικά μέχρι και το προτελευταίο παιχνίδι της βραδιάς. Τζόκερ στο φιλ ρουζ και στο παιχνίδι του τελικού απαγορεύονταν.

Χαρακτηριστικό σύμβολο του τζόκερ ήταν το κόκκινο καπέλο του μεσαιωνικού γελωτοποιού, το οποίο πέρασε σταδιακά στο λογότυπο των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα. Τέτοια καπέλα, βαμμένα στα χρώματα κάθε ομάδας, στερεώνονταν σε κοντάρια, τα οποία κρατούσαν είτε ο αρχηγός είτε κάποιος άλλος εκπρόσωπος της ομάδας, που στεκόταν κοντά στον παρουσιαστή της εκπομπής, για να δηλώσει, ότι η ομάδα του θα "παίξει τζόκερ" στο επόμενο παιχνίδι.

Στοίχημα

Το 1994 μπήκε και το στοίχημα. Ο αρχηγός της κάθε ομάδας, σε ένα παιχνίδι στο οποίο η ομάδα του μετά από κλήρωση δεν έπαιζε, στοιχημάτιζε σε μια άλλη χώρα και έπαιρνε όσους βαθμούς έπαιρνε και εκείνη. Το 1995 δεν ίσχυσε το "στοίχημα", αλλά πάλι κάθε ομάδα δεν έπαιζε σε ένα παιχνίδι μετά από κλήρωση πάλι.

Παιχνίδι του τελικού

Από το 1988 και έπειτα, στο τελευταίο παιχνίδι, όπου συμμετείχαν πάντα όλες οι ομάδες και κατά κανόνα διεξαγόταν όλο σε έναν γύρο, όλες οι ομάδες διπλασίαζαν τους βαθμούς τους.

Παιχνίδι των παρουσιαστών

Ορισμένες εκπομπές, περιελάμβαναν ένα παιχνίδι, στο οποίο συμμετείχαν μόνο οι παρουσιαστές-εκπρόσωποι των κρατικών τηλεοπτικών σταθμών, που μετέδιδαν το πρόγραμμα. Οι επιδόσεις στο συγκεκριμένο παιχνίδι δεν προσμετρούνταν στη γενική βαθμολογία. Αποτελούσαν όμως πηγή σαρκαστικών σχολίων και φιλοφρονήσεων μεταξύ των παρουσιαστών.

Σε άλλες περιπτώσεις όμως (π.χ. το 1993) ήταν υποχρεωτικό ο παρουσιαστής κάθε χώρας να συμμετάσχει σαν παίκτης σε ένα παιχνίδι, μαζί με τους κανονικούς παίκτες της ομάδας που εκπροσωπούσε την χώρα του.

Κατάταξη και βαθμολογία

Ανεξάρτητα, από τον αριθμό των γύρων κάθε παιχνιδιού, η κατάταξη των ομάδων γίνονταν βάσει των κριτηρίων επίδοσής τους, τα οποία ήταν συνήθως:

α) η σειρά τερματισμού σε μια κούρσα ενός γύρου,

β) η σειρά αποκλεισμού σε κούρσες προκριματικών γύρων,

γ) ο χρόνος ολοκλήρωσης μιας αποστολής,

δ) η τιμή ενός φυσικού μεγέθους (μήκος, όγκος, μάζα, ανάλογα με τη φύση του παιχνιδιού)

ε) ο αριθμός των αντικειμένων, που συλλέχθηκαν, προστέθηκαν, αφαιρέθηκαν ή καταστράφηκαν (ανάλογα με το σκοπό του παιχνιδιού) και σε περίπτωση ισοπαλίας, εξετάζεται ο χρόνος, στον οποίο ολοκληρώθηκαν.

στ) ο αριθμός των ολοκληρωμένων επιπέδων ενός παιχνιδιού και σε περίπτωση ισοπαλίας, εξετάζεται ο χρόνος, στον οποίο ολοκληρώθηκαν.

ζ) η βαθμολογία, όπως προκύπτει από μαθηματικές πράξεις μεταξύ των επιμέρους βαθμολογιών ανά γύρο του ίδιου παιχνιδιού.

Η βαθμολογία κάθε παιχνιδιού ήταν η σειρά κατάταξης ανάστροφα (δηλ. η τελευταία ομάδα έπαιρνε 1 βαθμό, η προτελευταία ομάδα 2 βαθμούς κ.ο.κ με την πρώτη ομάδα να παίρνει τόσους βαθμούς όσες και οι ομάδες, που συμμετείχαν στο εν λόγω παιχνίδι. Οι σχετικές διαφορές στις επιδόσεις των ομάδων δεν αντικατοπτρίζονταν στην τελική βαθμολογία του παιχνιδιού.

Σε περίπτωση ισοπαλίας δύο ή περισσότερων ομάδων σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι (και εφόσον δεν υπήρχαν μετρήσεις μεγαλύτερης ακριβείας ή σχετικοί κανονισμοί, ώστε να σπάσουν οι ισοπαλίες), τότε στις ισόπαλες ομάδες απονέμονταν όλοι οι βαθμοί, που προβλέπονταν για τη θέση στην οποία συνέβη ισοπαλία. Αν για παράδειγμα τρεις ομάδες ισοβαθμούσαν στη 2η θέση της κατάταξης, τότε η ομάδα με την 3η επίδοση κατατασσόταν 5η και λάμβανε τους βαθμούς της 5ης θέσης.

Χρωματικός κώδικας συμμετεχουσών ομάδων

Κάθε χώρα είχε το δικό της χρώμα στις στολές και στον εξοπλισμό της, για να ξεχωρίζουν μεταξύ τους.

Έτος	Χρώματα συμμετεχόντων
1988	B	Ε	F	I	P
	Βέλγιο (κίτρινο)	Ισπανία (κόκκινο)	Γαλλία (πράσινο ανοικτό)	Ιταλία (μπλε)	Πορτογαλία (πορτοκαλί)
1989	B	F	I	P	SM
	Βέλγιο (κίτρινο)	Γαλλία (πράσινο ανοικτό)	Ιταλία (μπλε)	Πορτογαλία (πορτοκαλί)	Άγιος Μαρίνος (ροζ έντονο)
1990	E	F	I	P	SM	YU
	Ισπανία (κόκκινο)	Γαλλία (μπλε σκούρο)	Ιταλία (γαλάζιο)	Πορτογαλία (πράσινο)	Άγιος Μαρίνος (κίτρινο)	Νοτιοσλαβία (μπεζ)
1991	E	F	GB (Wales)	I	P	SM
	Ισπανία (κόκκινο)	Γαλλία (μπλε σκούρο)	Ουαλία (φούξια)	Ιταλία (γαλάζιο)	Πορτογαλία (πράσινο)	Άγιος Μαρίνος (κίτρινο)
1991-1992 (Χειμώνας)	CH	CS	F	I
	Ελβετία (πράσινο)	Τσεχοσλοβακία (πορτοκαλί)	Γαλλία (μπλε σκούρο)	Ιταλία (γαλάζιο)
1992	CH	CS	E	F	GB (Wales)	I	P	TU
	Ελβετία (λευκό με διάστικτο κόκκινο)	Τσεχοσλοβακία (πορτοκαλί)	Ισπανία (κόκκινο)	Γαλλία (μπλε σκούρο με διάστικτο λευκό)	Ουαλία (φούξια)	Ιταλία (γαλάζιο)	Πορτογαλία (πράσινο)	Τυνησία (κίτρινο)
1993	CH	CZ	GB (Wales)	GR	H	I	P
	Ελβετία (λευκό με διάστικτο κόκκινο)	Τσεχία (πορτοκαλί)	Ουαλία (κόκκινο)	Ελλάδα (μπλε σκούρο με διάστικτο λευκό)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (γαλάζιο)	Πορτογαλία (πράσινο)
1994	CH	CZ	GB (Wales)	GR	H	I	M	P	SLO
	Ελβετία (φούξια)	Τσεχία (πορτοκαλί)	Ουαλία (κόκκινο)	Ελλάδα (μπλε σκούρο)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (γαλάζιο)	Μάλτα (λευκό)	Πορτογαλία (πράσινο ανοικτό)	Σλοβενία (πράσινο σκούρο)
1995	CH	CZ	GR	H	I	M	P
	Ελβετία (κόκκινο)	Τσεχία (πορτοκαλί)	Ελλάδα (μπλε σκούρο)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (γαλάζιο)	Μάλτα (λευκό)	Πορτογαλία (πράσινο ανοικτό)
1996	CH	GR	H	I	P	SLO
	Ελβετία (κόκκινο)	Ελλάδα (μπλε σκούρο)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (λευκό)	Πορτογαλία (πράσινο ανοικτό)	Σλοβενία (φούξια)
1997	CH	F	GR	H	I	NL	P	SLO
	Ελβετία (κόκκινο)	Γαλλία (γαλάζιο)	Ελλάδα (μπλε σκούρο)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (λευκό)	Ολλανδία (πορτοκαλί)	Πορτογαλία (πράσινο ανοικτό)	Σλοβενία (φούξια)
1998	CH	F	GR	H	I	NL	P
	Ελβετία (κόκκινο)	Γαλλία (γαλάζιο)	Ελλάδα (μπλε σκούρο)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (λευκό)	Ολλανδία (πορτοκαλί)	Πορτογαλία (πράσινο ανοικτό)
1999	CH	F	GR	H	I	SLO
	Ελβετία (κόκκινο)	Γαλλία (γαλάζιο)	Ελλάδα (μπλε σκούρο)	Ουγγαρία (κίτρινο)	Ιταλία (λευκό)	Σλοβενία (πράσινο)
2019	E	GR	I	D	PL	RUS
	Ισπανία (κόκκινο)	Ελλάδα (γαλάζιο)	Ιταλία (μπλε σκούρο)	Γερμανία (κίτρινο)	Πολωνία (λευκό)	Ρωσία (πράσινο)

Παρουσιαστές - Κριτές

Σε κάθε εκπομπή, διορίζονταν παρουσιαστές-εκπρόσωποι από κάθε κρατική τηλεόραση χώρας, η οποία συμμετείχε. Επιπλέον, υπήρχαν και κεντρικοί παρουσιαστές, από την κρατική τηλεόραση της χώρας, που φιλοξενούσε την διοργάνωση. Ρόλος τους ήταν η εξήγηση και η περιγραφή κάθε παιχνιδιού στη γλώσσα ή τις γλώσσες κάθε χώρας.

Κάθε χώρα, επίσης, έστελνε και έναν κριτή, ο οποίος επέβλεπε σε κάθε εκπομπή μια ομάδα, φυσικά όχι της δικής του χώρας αλλά πάντα την ίδια ομάδα από την αρχή έως το τέλος του επεισοδίου. Εκτός από τους κριτές της κάθε χώρας, υπήρχε και ο επικεφαλής των κριτών. Τα τελευταία χρόνια επικεφαλής ήταν ο ακροβάτης Denis Pettiaux από το Βέλγιο, το οποίο δεν συμμετείχε τότε στα ΠΧΣ.

Η Ελλάδα στα Παιχνίδια χωρίς σύνορα

Ελληνικές πόλεις που συμμετείχαν

H Ελλάδα έλαβε για πρώτη φορά μέρος στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα το 1993, ενώ ήταν παρούσα στις επτά τελευταίες διοργανώσεις (μέχρι το 1999) με τις ακόλουθες ομάδες.

1993	Αργυρούπολη 25 β. (7η)	Χανιά 29 β. (6η)	Ιωάννινα 28 β. (7η)	Μαρούσι 22 β. (7η)	Βέροια 22 β. (6η)	Χαλάνδρι 18 β. (7η)	Πόρος 45 β. (4η) Τελικός: 42 β. (4η)	Καισαριανή 28 β. (7η)	Πάτρα 27 β. (7η)	Άγιοι Ανάργυροι 31 β. (6η)
1994	Ιωάννινα	Θεσσαλονίκη	Καβάλα	Ρόδος	Άγιος Νικόλαος	Κέρκυρα	Πρέβεζα	Πόρος	Κεφαλονιά	Μυτιλήνη
1995	Μύκονος	Μπατσί Άνδρου	Ρόδος	Κως	Αμφιλοχία	Αθήνα	Ύδρα	Πάτρα	Θεσσαλονίκη	Πλάκα

---

---

1996 Ζάκυνθος, Κιλκίς, Κέρκυρα, Τήνος, Κάλυμνος, Αθήνα, Περιστέρι , Καλαμάτα, Νέο Ψυχικό

---

1997 Τήνος, Ζάκυνθος, Σκιάθος, Χανιά, Αγρίνιο, Λέρος, Πάτρα, Ξάνθη, Έδεσσα

---

1998 Ύδρα, Ιωάννινα, Νέα Φιλαδέλφεια, Λίμνη Ευβοίας, Ελευσίνα, Κομοτηνή, Ζάκυνθος, Χίος, Τρίπολη

---

1999 Κατερίνη, Ορεστιάδα, Άνδρος, Σάπες, Ξάνθη, Πάτρα, Έδεσσα

Ελληνικές νίκες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικά, η Ελλάδα σημείωσε τρεις νίκες, αλλά καμία σε τελικό: Το 1995 με τη Ρόδο στο Μιλάνο, με 62 βαθμούς, και τη Πάτρα, πάλι το 1995 στη Μάλτα, με 59 βαθμούς. Η τρίτη νίκη ήταν από την Κομοτηνή στο Τρέντο το 1998 με 83 βαθμούς.

Διοργανώσεις Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα επί ελληνικού εδάφους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τις νίκες όμως, η Ελλάδα φιλοξένησε αρκετές φορές τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα. Η αρχή έγινε το 1993 στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Μαρούσι. Το θέμα της εκπομπής, "Οι 12 άθλοι του Ηρακλή".

Το 1994 τα Παιχνίδια έγιναν στον Πόρο με θέμα, "Τις περιπέτειες του Οδυσσέα".

Το 1995 πραγματοποιήθηκαν δύο εκπομπές και οι δύο στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Η πρώτη με θέμα "Μύθοι του Αισώπου" και η δεύτερη "Οι περιπέτειες του Θησέα".

Έλληνες παρουσιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι παρουσιαστές της Έλλάδας στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα ήταν οι εξής:

• 1993 Η Δάφνη Μπόκοτα στην Ουαλία, Πορτογαλία, Ελβετία και Τσεχία. Η Βέρα Στρατάκου στην Ιταλία και την Ουγγαρία. Οι Άντζελα Γκερέκου και Γιώργος Τσιδίμης στην Ελλάδα.
• 1994 Η Δάφνη Μπόκοτα (στην Ελλάδα με τον Φίλιππο Σοφιανό) .
• 1995 Η Δάφνη Μπόκοτα στην Ιταλία, Πορτογαλία, Μάλτα, Ελλάδα και στο τελικό της Ουγγαρίας. Ο Φίλιππος Σοφιανός στη Τσεχία, Ουγγαρία και στην Ελλάδα.1996 Η Δάφνη Μπόκοτα από την 1η μέχρι την 5η εκπομπή.Ο Κώστας Σγόντζος από την 6η μέχρι την 9η και μαζί στο τελικό.1997 Η Δάφνη Μπόκοτα και ο Κώστας Σγόντζος.
• 1998 & 1999 Ο Κώστας Σγόντζος.
• 2019 Ο Θέμης Γεωργαντάς.

Έλληνες κριτές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Έλληνες κριτές ήταν:

• 1993: Νίκος Μπερεδήμας
• 1994: Ειρήνη Καμπερίδου
• 1995 - 1999: Μπάμπης Ιωάννιδης

Special εκπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1990 στο Μακάο της Κίνας (πορτογαλική αποικία μέχρι το 1999), έγινε η μοναδική εκπομπή των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα εκτός Ευρώπης! Ήταν μια ειδική εκπομπή για τα Χριστούγεννα.Έξι χώρες πήραν μέρος: Η Ιταλία με το Bergamo, η Ισπανία με τη Jaca, η Γιουγκοσλαβία με το Trogir, η Πορτογαλία με το Guimaraes, ο Άγιος Μαρίνος με την πόλη του Αγίου Μαρίνου και το Μακάο με την ομώνυμη ομάδα. Νικήτριες αναδείχθηκαν με 49 βαθμούς η Γιουγκοσλαβία με την Ιταλία.

Ειδική Χριστουγεννιάτικη εκπομπή έγινε και το 1994, στο Cardiff της Ουαλίας, που είχε φιλοξενήσει και τον τελικό εκείνης της χρονιάς. Συμμετείχε με παίκτες η οικοδέσποινα και άλλες 4 χώρες από τις 9 που είχαν λάβει μέρος εκείνη την χρονιά στην κανονική σαιζόν, αλλά και οι 9 χώρες είχαν στείλει τους παρουσιαστές τους στην Χριστουγεννιάτικη εκπομπή.

Η Ελληνική Τηλεόραση έκανε τις παρακάτω Ειδικές Εκπομπές για τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα:

Το 1994 η ΕΤ1 μία ημέρα πριν την προβολή των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα μετέδιδε την εκπομπή "Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα μια ημέρα πριν..." ενώ το 1995 με το τέλος της σειράς προβλήθηκε η ειδική εκπομπή του πάρτυ που διοργάνωσε η ΕΤ1 για τις ομάδες που συμμετείχαν. Το 1996 πριν την προβολή των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα, προβλήθηκε η ειδική εκπομπή της ΕΤ1 όπου παρουσιάστηκαν οι ελληνικές ομάδες ενώ το 1997 με το τέλος της σειράς προβλήθηκε η ειδική εκπομπή της ΕΤ1 με την συμμετοχή των καλύτερων παικτών από τις ελληνικές ομάδες.

Το Eurogames (σε ελεύθερη μετάφραση: Ευρωπαιχνίδια ή Ευρωαγώνες) ήταν ευρωπαϊκό (ιταλικής παραγωγής) τηλεοπτικό πρόγραμμα το οποίο προβλήθηκε στο ιταλικό Canale 5 από τις 19 Σεπτεμβρίου έως τις 24 Οκτωβρίου 2019. Το παρουσίασε η Ίλαρι Μπλάσι και ο Άλβιν, με διαιτητή τον ολυμπιονίκη Γιούρι Κέκι. Ήταν μια αναθεωρημένη και ανανεωμένη έκδοση των Παιχνιδιών χωρίς σύνορα. Στην Ελλάδα προβάλλεται με παρουσιαστή τον Θέμη Γεωργαντά στον ΣΚΑΪ, τρεις μήνες μετά την αρχική προβολή του στην Ιταλία.

Ιστορία

Το 2019 κυκλοφορούσαν φήμες για πιθανή αναβίωση των Παιχνιδιών χωρίς Σύνορα. Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν στις 18 Ιουνίου 2019 κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνέντευξης τύπου της γαλλικής κρατικής τηλεόρασης (France Télévisions). Η παραγωγή της γαλλικής έκδοσης θα γίνει από την Air Productions του Ναγκί και προβλήθηκε στο France 2 .

Την ίδια στιγμή, η Mediaset ανακοίνωσε ότι ήθελε να δημιουργήσει ένα παιχνίδι της ίδιας μορφής. Ονομάστηκε Eurogames και μεταδόθηκε από το Canale 5 (ιδιόκτητο κανάλι της Μέντιασετ) με παρουσιαστές τους Ίλαρι Μπλάσι και Άλβιν. ^[1] Αυτή η πρώτη και μοναδική έκδοση παρήχθη από την Mediaset και την Nonpanic. Αποτελείται από έξι επεισόδια (πέντε συν τον τελικό) τα οποία γυρίστηκαν στο πάρκο Τσινετσιτά Ουόρλντ στην Ρώμη, όπου δημιουργήθηκε το σύνολο όλων των παιχνιδιών. Ο χώρος έχει μέγεθος 8000 τετραγωνικών μέτρων. Συμμετέχουν οι εξής χώρες: Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Πολωνία, Ρωσία και Ισπανία .

Περιγραφή

Το παιχνίδι αποτελείται από εννέα αγωνίσματα, τις οποίες τα έθνη πρέπει να αντιμετωπίσουν κερδίζοντας πόντους. Από αυτά, έξι αντλούν το θέμα τους από τον πολιτισμό και την ιστορία των συμμετεχουσών χωρών. Κάθε χώρα είχε δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ένα τζόκερ (επίσημα γνωστό ως τζόλι) σε ένα αγώνισμα που πιστεύει ότι θα τα πάει καλά, διπλασιάζοντας τους πόντους που θα αποκομίσει από το αγώνισμα. Επιπλέον, κάθε έθνος συμμετείχε στο φιλ ρουζ, μια ειδική δοκιμασία όπου κάθε χώρα συμμετέχει μεμονωμένα και στο τέλος οι πόντοι διπλασιάζονται. Στο τέλος του επεισοδίου οι χώρες αγωνίζονταν στο Παιχνίδι των πρωταθλητών, όπου κάθε χώρα επέλεγε τρεις διαγωνιζόμενους οι οποίοι έπρεπε να ανέβουν ένα τείχος στηριζόμενοι σε μια μεταλλική ράβδο χωρίς την δυνατότητα να κινήσουν τα πόδια τους (μπορούσαν να κινήσουν το σώμα τους μόνο από τα γόνατα και πάνω). Η τελευταία δοκιμασία τριπλασίαζε το σκορ.

Παρουσιαστές ανά χώρα

χώρα	παρουσιαστές
Γερμανία	Λούκας Βάντκε
Ελλάδα	Θέμης Γεωργαντάς
Ιταλία	Ίλαρι Μπλάσι και Άλβιν
Πολωνία	Ουούκας Γκάμροτ
Ρωσία	Κάτια Μιρόνοβα
Ισπανία	Λάρα Αλβάρεθ και Χοακίν Πρατ

Βαθμοί ανά χώρα

Συμμετέχοντα έθνη: 6
Γερμανία (D)	Ελλάδα (GR)	Ιταλία (Ι)	Πολωνία (PL)	Ρωσία (RU)	Ισπανία (Ε)

	Ημερομηνία προβολής (Ιταλία και Ελλάδα)	Χώρος διεξαγωγής	1η θέση	2η θέση	3η θέση	4η θέση	5η θέση	6η θέση
1ο επεισόδιο	19 Σεπτεμβρίου 2019 27 Δεκεμβρίου 2019	Τσινετσιτά Ουόρλντ, Ρώμη	Μόναχο	Σότσι	Βαρσοβία	Οτράντο	Αράντα ντε Ντουέρο	Θεσσαλονίκη
2ο επεισόδιο	26 Σεπτεμβρίου 20 Δεκεμβρίου 2019		Αγία Πετρούπολη	Φολγκαρία	Αμβούργο	Μπιάλιστοκ	Σπάρτη	Σιουδάδ Ροδρίγο
3ο επεισόδιο	3 Οκτωβρίου 2019 29 Δεκεμβρίου 2019		Κολωνία	Μόσχα	Πόζναν	Αστόργκα	Κατάνια	Κυκλάδες
4ο επεισόδιο	10 Οκτωβρίου 2019 5 Ιανουαρίου 2020		Νυρεμβέργη	Σαν Φελίτσε Τσίρτσεο	Γκνιέζνο	Γεκατερίνμπουργκ	Μονφόρτε ντε Λέμος	Αθήνα
5ο επεισόδιο	17 Οκτωβρίου 2019 12 Ιανουαρίου 2020		Χάκα	Πάρμα	Κρήτη	Νοβοσιμπίρσκ	Γιανούφ Λουμπέλσκι	Βερολίνο
Τελικός	24 Οκτωβρίου 2019 19 Ιανουαρίου 2020		Μόναχο	Κρήτη	Αγία Πετρούπολη	Σαν Φελίτσε Τσίρτσεο	Χάκα	Βαρσοβία