Το Μάρτη περικάλεσα, και το μικρό Νοέμβρη, τον Αύγουστο το φεγγερό, κακό να μην μας εύρει.
Γιατί είμαστε μικρά παιδιά, είμαστε δυο Ελληνάκια, μες στα γαλάζια πέλαγα, και στ’ άσπρα συννεφάκια.
Γιατί είμαστε μικρά παιδιά, κι η αγάπη μας μεγάλη, που αν τη χωρέσουμε απ’ τη μια, περισσεύει από την άλλη.
Κύματα σύρετε ζερβά, κι εσείς τα σύννεφα δεξιά, Φάληρο με Περαία, μια γαλανή σημαία.
Ποιος έχει λόγια να την πει τέτοιαν αγάπη, ποιος ξέρει μάγια να την κάνει βουητό, μες στους αιώνες να χτυπάει σαν άγριο κύμα, και να μην έχει να μην έχει τελειωμό.
Ένα ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη από το έργο Μικρές Κυκλάδες (1963).
Αργότερα το ποίημα μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου