Ένα τετράδιο που αν το άνοιγες, θα μάθαινες τα top secrets της παρέας!
Σκέψου μια εποχή χωρίς Facebook και Instagram. Έναν κόσμο που για να μιλήσεις στην φίλη σου αρκεί μόνο να χτυπήσεις την πόρτα του σπιτιού της και να βγείτε στο πάρκο. Αντί για αιτήματα φιλίας και εκείνα τα εκνευριστικά «Χαιρετίστε τον νέο σας φίλο» σε μια καινούρια συνομιλία, να πρέπει να τηλεφωνήσεις στο σταθερό τηλέφωνο και να μιλήσεις πρώτα στην μαμά της και να ζητήσεις άδεια για να στην δώσει στο ακουστικό.
Περίεργο ε; Ιδανικό θα σου πω εγώ! Όλα τότε ήταν πιο…«ρομαντικά», όλα είχαν μια αθωότητα και μια αμεσότητα που, δυστυχώς, σταδιακά χάνεται μέσα από την οθόνη του κινητού σου.
Στο σχολείο έβλεπες τα αγόρια να τρέχουν ιδρωμένα με μια μπάλα ποδοσφαίρου στο γήπεδο, τα κορίτσια να παίζουν σκοινάκι, λίγο πιο δίπλα και όταν αυτά τα δύο groups μπλέκονταν μεταξύ τους, το κυνηγητό και το μπουγέλωμα ήταν αναπόφευκτο «κακό». Δεν είχαν κινητά στα χέρια τους, δεν έγραφαν στο προφίλ τους στο Facebook «νιώθει νυσταγμένη στην Τοποθεσία σχολείο», ούτε ανέβαζαν κάποιο insta story με κάποιο ζουζουνιάρικο Gif για να δείξουν ότι είναι κολλημένες με το αγόρι του διπλανού θρανίου. Η αρχική σελίδα του Facebook και τα insta stories της εποχής ήταν όμορφα χρωματιστά τετράδια-και θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, στην συνέχεια-διακοσμημένα από την κάτοχό του, με εξαιρετική ευλάβεια. Αυτό το τετράδιο είναι γνωστό σε αρκετούς ως Λεύκωμα και συνήθως ήταν και η επικεφαλίδα του, στην πρώτη σελίδα, με μεγάλα γράμματα «ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΜΟΥ».
Δεν ήταν απλά ένα τετράδιο, αλλά ένα ιερό βιβλίο με, χαραγμένα μέσα του, μυστικά μιας ολόκληρης παρέας ή και ολόκληρης της τάξης. Να σου πω, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον είχαν γράψει μέσα μεγάλοι ευεργέτες του κόσμου όλου και μάλλον, θα είχαν κρύψει διπλωματικά έγραφα που θα κατέστρεφαν τον πλανήτη ολόκληρο αν έπεφταν στα λάθος χέρια. Δεν εξηγείται αλλιώς η μυστικοπάθεια που είχαμε.
Ας τα αφήσουμε αυτά λοιπόν και ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Στο Λεύκωμα όμως υπήρχαν και εκείνες οι ερωτήσεις του τύπου «Ποια είναι η γνώμη σου για μένα;». Σε αυτήν την ερώτηση, σαν κάτοχος, ήθελες να μάθεις τι πιστεύουν οι συμμαθητές και φίλοι σου (όχι ότι θα έγραφε κάποιος κάτι αρνητικό στο ίδιο σου το λεύκωμα, μάλλον δεν σου είχε περάσει αυτό από το μυαλό όμως).
Οι καλύτερες σελίδες σε ένα Λεύκωμα, ωστόσο, ήταν εκείνες προς το τέλος, που οι φίλοι σου ζωγράφιζαν για σένα, έγραφαν ποιήματα για κάποιο crush τους, έγραφαν πώς ένιωθαν στο σχολείο και σου χάριζαν αυτοκόλλητα, κολλώντας τα στις σελίδες. Ήταν τα Gifs της εποχής και το προτέρημά τους; Ήταν εκεί, μπορούσες να τα αγγίξεις, να τα ξεκολλήσεις, δεν ήταν σε μια «ψυχρή» και άψυχη οθόνη.
«Με αγάπη Στέλλα B.F.F.E». Ήταν η κολλητή σου και κάθε μέρα που άνοιγες το Λεύκωμα από τότε, χαμογελάς!
Το Λεύκωμα, δεν είναι ένα απλό τετράδιο! Είναι όλες σου οι αναμνήσεις, όμορφες στιγμές, ανυπόφορες μέρες, πρωινά που δεν μπορούσες να διαχειριστείς τον έρωτά σου για το πιο όμορφο αγόρι της τάξης, ή ακόμα και ξενύχτια πάνω σε ένα βιβλίο φυσικής.
Σκέψου μια εποχή χωρίς Facebook και Instagram. Έναν κόσμο που για να μιλήσεις στην φίλη σου αρκεί μόνο να χτυπήσεις την πόρτα του σπιτιού της και να βγείτε στο πάρκο. Αντί για αιτήματα φιλίας και εκείνα τα εκνευριστικά «Χαιρετίστε τον νέο σας φίλο» σε μια καινούρια συνομιλία, να πρέπει να τηλεφωνήσεις στο σταθερό τηλέφωνο και να μιλήσεις πρώτα στην μαμά της και να ζητήσεις άδεια για να στην δώσει στο ακουστικό.Περίεργο ε; Ιδανικό θα σου πω εγώ! Όλα τότε ήταν πιο…«ρομαντικά», όλα είχαν μια αθωότητα και μια αμεσότητα που, δυστυχώς, σταδιακά χάνεται μέσα από την οθόνη του κινητού σου.
Στο σχολείο έβλεπες τα αγόρια να τρέχουν ιδρωμένα με μια μπάλα ποδοσφαίρου στο γήπεδο, τα κορίτσια να παίζουν σκοινάκι, λίγο πιο δίπλα και όταν αυτά τα δύο groups μπλέκονταν μεταξύ τους, το κυνηγητό και το μπουγέλωμα ήταν αναπόφευκτο «κακό». Δεν είχαν κινητά στα χέρια τους, δεν έγραφαν στο προφίλ τους στο Facebook «νιώθει νυσταγμένη στην Τοποθεσία σχολείο», ούτε ανέβαζαν κάποιο insta story με κάποιο ζουζουνιάρικο Gif για να δείξουν ότι είναι κολλημένες με το αγόρι του διπλανού θρανίου. Η αρχική σελίδα του Facebook και τα insta stories της εποχής ήταν όμορφα χρωματιστά τετράδια-και θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ, στην συνέχεια-διακοσμημένα από την κάτοχό του, με εξαιρετική ευλάβεια. Αυτό το τετράδιο είναι γνωστό σε αρκετούς ως Λεύκωμα και συνήθως ήταν και η επικεφαλίδα του, στην πρώτη σελίδα, με μεγάλα γράμματα «ΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΜΟΥ».
via GIPHY
Δεν ήταν απλά ένα τετράδιο, αλλά ένα ιερό βιβλίο με, χαραγμένα μέσα του, μυστικά μιας ολόκληρης παρέας ή και ολόκληρης της τάξης. Να σου πω, τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον είχαν γράψει μέσα μεγάλοι ευεργέτες του κόσμου όλου και μάλλον, θα είχαν κρύψει διπλωματικά έγραφα που θα κατέστρεφαν τον πλανήτη ολόκληρο αν έπεφταν στα λάθος χέρια. Δεν εξηγείται αλλιώς η μυστικοπάθεια που είχαμε.
via GIPHY
Ας τα αφήσουμε αυτά λοιπόν και ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Οι πρώτες ερωτήσεις αυτού του τετραδίου ήταν απλές-που να ήξερες τι θα ακολουθούσε- και ξεκινούσαν κάπως έτσι: «Τι εστί ανήρ/ γυνή» σε απλά ελληνικά: τι είναι αγόρι, τι είναι κορίτσι. Εσύ απαντούσε σαν κορίτσι: «αγόρι είναι να είσαι χαζούλης σαν τον Γιώργο» αλλά αυτός ο Γιώργος ήταν το κόλλημά σου και εσύ ντρεπόσουν να το πεις. Επομένως τι έκανες; Πήγαινες στις πιο «ζόρικες» ερωτήσεις, δέκα- δεκαπέντε σελίδες μπροστά. Έβρισκες την ερώτηση «Σου αρέσει κάποιος/α από την τάξη και αν ναι ποιος/α» και έψαχνες την απάντηση του Γιώργου. Τον οποίο φυσικά και τον είχε βάλει η κολλητή σου να γράψει, γιατί ήξερε και εν ολίγης όλο αυτό ήταν μια «ύπουλη σκευωρία» σας, μόνο και μόνο για να μάθεις αν αρέσεις στον Γιώργο.
Λουλούδια- πεταλουδίτσες και καρδούλες στο μυαλό και στην καρδιά σου όταν βρήκες το όνομα σου στην απάντησή του.
Δεν υπήρχαν Facebook και Instagram να ψάξεις, να απογοητευτείς, να φας τα μούτρα σου, ή ακόμη χειρότερα να ξεκατινιαστείς. Ξεφύλλιζες τις σελίδες ενός Λευκώματος. Και εδώ γυρνάω σε αυτό που είπα στην αρχή του... παραληρήματός μου. Όλα ήταν πιο ρομαντικά και όμορφα!
Λουλούδια- πεταλουδίτσες και καρδούλες στο μυαλό και στην καρδιά σου όταν βρήκες το όνομα σου στην απάντησή του.
Δεν υπήρχαν Facebook και Instagram να ψάξεις, να απογοητευτείς, να φας τα μούτρα σου, ή ακόμη χειρότερα να ξεκατινιαστείς. Ξεφύλλιζες τις σελίδες ενός Λευκώματος. Και εδώ γυρνάω σε αυτό που είπα στην αρχή του... παραληρήματός μου. Όλα ήταν πιο ρομαντικά και όμορφα!
via GIPHY
Στο Λεύκωμα όμως υπήρχαν και εκείνες οι ερωτήσεις του τύπου «Ποια είναι η γνώμη σου για μένα;». Σε αυτήν την ερώτηση, σαν κάτοχος, ήθελες να μάθεις τι πιστεύουν οι συμμαθητές και φίλοι σου (όχι ότι θα έγραφε κάποιος κάτι αρνητικό στο ίδιο σου το λεύκωμα, μάλλον δεν σου είχε περάσει αυτό από το μυαλό όμως).
Οι καλύτερες σελίδες σε ένα Λεύκωμα, ωστόσο, ήταν εκείνες προς το τέλος, που οι φίλοι σου ζωγράφιζαν για σένα, έγραφαν ποιήματα για κάποιο crush τους, έγραφαν πώς ένιωθαν στο σχολείο και σου χάριζαν αυτοκόλλητα, κολλώντας τα στις σελίδες. Ήταν τα Gifs της εποχής και το προτέρημά τους; Ήταν εκεί, μπορούσες να τα αγγίξεις, να τα ξεκολλήσεις, δεν ήταν σε μια «ψυχρή» και άψυχη οθόνη.
«Με αγάπη Στέλλα B.F.F.E». Ήταν η κολλητή σου και κάθε μέρα που άνοιγες το Λεύκωμα από τότε, χαμογελάς!
Το Λεύκωμα, δεν είναι ένα απλό τετράδιο! Είναι όλες σου οι αναμνήσεις, όμορφες στιγμές, ανυπόφορες μέρες, πρωινά που δεν μπορούσες να διαχειριστείς τον έρωτά σου για το πιο όμορφο αγόρι της τάξης, ή ακόμα και ξενύχτια πάνω σε ένα βιβλίο φυσικής.
Μυρίζουν ακόμα νοσταλγία οι σελίδες του, καθώς το ανοίγεις και ας έχουν περάσει πέντε- δέκα- δεκαπέντε χρόνια. Το Λεύκωμα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει κανένα Facebook και κανένα Instagram! Προσπάθησε να φτιάξεις το δικό σου Λεύκωμα, χωρίς «ταγκαρίσματα», κοινοποιήσεις τοποθεσίας και φωτογραφίες στα social media.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου