Η Ελλάδα είναι ξακουστή στα πέρατα του κόσμου για τα νησιά και τις θάλασσές της, τις υπέροχες παραλίες και τα παραθαλάσσια μέρη της. Πολύ συχνά μάλιστα, ελληνικές παραλίες συγκαταλέγονται σε λίστες διεθνών οργανισμών και ταξιδιωτικών περιοδικών ή ιστοσελίδων με τις καλύτερες του κόσμου, της Ευρώπης ή της Μεσογείου.
Εμείς ξεχωρίσαμε πέντε ελληνικές παραλίες, που έχουν φιλοξενηθεί επανειλημμένως σε τέτοιους καταλόγους και οι οποίες θα μπορούσαν από μόνες τους να είναι οι πέντε καλύτερες παραλίες στον κόσμο!
- Παραλία Μπάλος, Κρήτη
Πρόκειται για ένα τοπίο που κόβει την ανάσα. Ειδικά αν επιλέξει κάποιος να προσεγγίσει τον Μπάλο από την ξηρά, ξαφνικά, σε μια στροφή του επαρχιακού δρόμου, αντικρίζει ένα βράχο μέσα στη θάλασσα και ανάμεσα από τον βράχο και την ξηρά τους απίθανους σχηματισμούς της άμμου, που ουσιαστικά δημιουργεί μια ρηχή λιμνοθάλασσα. Στη λιμνοθάλασσα του Μπάλου συναντά κανείς όλες τις αποχρώσεις του μπλε και του τιρκουάζ, όλες τις αποχρώσεις της λευκής άμμου, αλλά και απίθανα, εκατομμύρια μικρά κοχύλια που σχηματίζουν από μόνα τους σχήματα και χρώματα. Ο Μπάλος βρίσκεται στη νοτιοδυτική άκρη των Χανίων, στην Κρήτη και εκτός από την ξηρά, μπορούν οι επισκέπτες να τον προσεγγίσουν με καραβάκι από την Κίσσαμο.
- Παραλία Μύρτος, Κεφαλονιά
Το άγριο τοπίο του απέραντου Μύρτου, στην Κεφαλονιά και τα νερά, που από διάφανα στην ακτή παίρνουν το βαθύ μπλε της θάλασσας και όλους του ενδιάμεσους συνδυασμούς, τον έχουν ανακηρύξει μεταξύ των πιο όμορφων παραλιών της Μεσογείου πάρα πολλές φορές. Ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος φτάνει μέχρι τον διαμορφωμένο ως πάρκινγκ χώρο και έτσι η πρόσβαση στην παραλία αυτή είναι πολύ εύκολη. Υπάρχει καντίνα και ομπρέλες με ξαπλώστρες σε ένα πολύ μικρό τμήμα της ακτής. Προσοχή! Όσο δελεαστικό και αν σας φανεί, απαγορεύεται να πάρετε μαζί σας τα μικρά ολόλευκα βότσαλα του Μύρτου. Μπορείτε όμως να βγάλετε αμέτρητες φωτογραφίες, τόσο από τη διαδρομή ψηλά στο βουνό, όπου η θέα όλου του κόλπου είναι εκπληκτική, όσο και την ώρα του ηλιοβασιλέματος, που ο ήλιος φαίνεται στο βάθος του ορίζοντα να βουτά μέσα στη θάλασσα…
- Παραλία Πόρτο Κατσίκι, Λευκάδα
Το Πόρτο Κατσίκι, αυτή η υπέροχη παραλία με το… περίεργο όνομα, βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή της Λευκάδας. Για να την προσεγγίσουν οι επισκέπτες της χρειάζεται να κατέβουν περί τα 100 σκαλοπάτια, σκαλισμένα στην πλαγιά του βουνού. Η θέα ανταμείβει την προσπάθεια, όπως βεβαίως την ανταμείβει και η βουτιά στα καταγάλανα νερά του Ιονίου. Διαφορετικός τρόπος προσέγγισης και πιο… ξεκούραστος είναι με τα καραβάκια που ξεκινούν από το Νυδρί ή τη Βασιλική και κάνουν αυτή τη διαδρομή. Ο απότομος γκρεμός πάνω από την ολόχρυση άμμο, τα διαυγή νερά, η αίσθηση του μεγαλείου της φύσης και το απέραντο της θάλασσας, έχουν αναδείξει το Πόρτο Κατσίκι σε μία από τις κορυφαίες παραλίες της Μεσογείου.
- Παραλία Ναυάγιο, Ζάκυνθος
Δεν είναι μόνο ο κλειστός κόλπος που κρύβει μια πλατιά αμμώδη παραλία στην κορυφή του, δεν είναι τα απόκρημνα βράχια που τον κάνουν να μοιάζει «κρυμμένος» από τον κόσμο, δεν είναι μόνο η τιρκουάζ θάλασσα που προκαλεί τους επισκέπτες για ατέλειωτα παιχνίδια με το νερό, είναι και ένα ναυαγισμένο πλοίο που… αποθεώνει την εμπειρία της επίσκεψης σε αυτή την παραλία της Ζακύνθου! Το Ναυάγιο είναι ξακουστό στα πέρατα του κόσμου και είναι μια από τις πιο διάσημες παραλίες της Ελλάδας. Το ναυαγισμένο πλοίο, δεν βρίσκεται μέσα στο νερό, αλλά μοιάζει σαν ακουμπισμένο στην ολόχρυση άμμο, αρκετά μέτρα από την ακτή. Πρόκειται για το φορτηγό πλοίο «Παναγιώτης» που προσάραξε λόγω μηχανικής βλάβης το 1980 και έκτοτε βρίσκεται στο ίδιο σημείο. Σήμερα για να κολυμπήσει κάποιος στο Ναυάγιο πρέπει να πάρει το καραβάκι από το Πόρτο Βρώμη ή τον Άγιο Νικόλαο, ενώ αν θέλει απλώς να δει τη διάσημη παραλία από ψηλά, έχει την ευκαιρία να το κάνει καθώς δίπλα στον δρόμο πάνω από το Ναυάγιο έχει στηθεί ειδική μεταλλική εξέδρα.
- Παραλία Σίμος, Ελαφόνησος
Η Ελαφόνησος είναι ένα μικρό νησάκι που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου, απέναντι από τη Νεάπολη Λακωνίας. Είναι γνωστή για την τεράστια αμμώδη παραλία της, την παραλία του Σίμου, που διαθέτει ένα από τα καλύτερα κάμπινγκ στην Ελλάδα και το καλοκαίρι πλημμυρίζει από κόσμο. Όλο το νησί είναι προστατευόμενος βιότοπος του Natura 2000, τόσο λόγω της χαρακτηριστικής χλωρίδας της, όσο και της σπάνιας πανίδας, που αποτελείται μεταξύ άλλων από πράσινες θαλασσοχελώνες, σπιτόφιδα, χρυσά τσακάλια, και νανονυχτερίδες! Οι αμμόλοφοι, το κεδρόδασος και η απέραντη θέα προς τα Κύθηρα, μαζί με τα τιρκουάζ νερά, συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο, ενώ η παραλία αυτή έχει κατορθώσει να είναι μεν οργανωμένη, να διαθέτει δε και άπλετο ελεύθερο χώρο.
Η λίστα της Skyscanner με τις πιο ξεχωριστές και ιδιαίτερες ελληνικές παραλίες για να απολαύσετε τα μπάνια σας αυτό το καλοκαίρι!
| Παραλία | Περιοχή-Μέρος |
|---|---|
| (Μπάλος | Χανιά, Κρήτη) |
| Ναυάγιο | Ζάκυνθος |
| Τρυπητή ή Γάλα | Κουφονήσια |
| Ξι | Κεφαλονιά |
| (Σαρακήνικο | Μήλος) |
| Βλυχάδα | Σαντορίνη |
| Βοϊδοκοιλιά | Μεσσηνία |
| Πρέβελη | Ρέθυμνο, Κρήτη |
| Καλογριά | Δάσος Στροφυλιάς, Πελοπόννησος |
| (Κόκκινη Παραλία | Σαντορίνη) |
| Γκιόλα | Θάσος |
| Σίμος | Ελαφόνησος |
| Καβουρότρυπες | Χαλκιδική |
| Σεϋχέλλες | Ικαρία |
| Μαύρα Βόλια (Μαύρος Γιαλός) | Χίος |
| Σαλιάρα | Θάσος |
| Ελαφονήσι | Χανιά, Κρήτη |
| Κολώνα | Κύθνος |
| Δράστης | Κέρκυρα |
| Πόρτο Τιμόνι | Κέρκυρα |
Βοϊδοκοιλιά
Η Βοϊδοκοιλιά είναι παραλία της Μεσσηνίας που θεωρείται από τις ομορφότερες της Μεσογείου. Είναι διάσημη κυρίως για το ολοστρόγγυλο σχήμα της που θυμίζει το γράμμα Ω. Βρίσκεται βόρεια της Πύλου, στις ακτές του Ιονίου, και εφάπτεται με τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας από την οποία χωρίζεται με μία λωρίδα αμμόλοφων. Η παραλία και η ευρύτερη περιοχή έχει χαρακτηριστεί τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000. Στο νότιο άκρο της Βοϊδοκοιλιάς αναπτύσσεται το ακρωτήριο Κορυφάσιο, όπου βρίσκονταν τα ερείπια της κλασικής πόλης της Πύλου.
Η παραλία προσεγγίζεται από χωματόδρομο που διασχίζει περιμετρικά την λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, από χωματόδρομο από το χωριό Πετροχώρι καθώς και από μονοπάτι από την παραλία Διβάρι.
Ιστορικά στοιχεία της περιοχής
Πιστεύεται ότι η παραλία αντιστοιχεί στην παραλία Βουφράδα στην οποία σύμφωνα με την Οδύσσεια, έφτασε το πλοίο του Τηλέμαχου κατά την άφιξή του στην Πελοπόννησο, με σκοπό να συναντήσει τον Νέστορα και τον Μενέλαο.
Στην Πρωτοελλαδική περίοδο αναπτύχθηκε στην περιοχή οικισμός που διέθετε ένα μεγάλων διαστάσεων κτίριο, που ίσως είχε το ρόλο διοικητικού κέντρου. Ο οικισμός κατοικήθηκε αδιάλειπτα ως και την ΥΕ ΙΙΙ περίοδο. Στη βόρεια πλευρά της παραλίας βρίσκονται τα ερείπια θολωτού τάφου της Μυκηναϊκής περιόδου, ο οποίος ανασκάφηκε από τον αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο. Σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία, ανήκε στον γιό του Νέστορα Θρασυμήδη. Στην περιοχή αυτή ανασκάφηκε επίσης οικισμός της 4ης χιλιετίας π.Χ. Τον "τάφο του Θρασυμήδη" εντόπισε πρώτα ο βρετανός περιηγητής G.B.Grundy στα τέλη του 19ου αιώνα. Τον ανέσκαψε ο Σπ. Μαρινάτος τη δεκαετία του 1950 και τον διερεύνησε συμπληρωματικά ο Γ. Σ. Κορρές το 1976-77, όταν παρατήρησε έναν ταφικό πίθο που δεν είχε καταγράψει ο Μαρινάτος. Η ονομασία βασίζεται στη μαρτυρία του Παυσανία (Μεσσηνιακά, 36.2: καὶ μνῆμα ἐντὸς τῆς πόλεώς ἐστιν αὐτῷ, τὸ δὲ ὀλίγον ἀπωτέρω τῆς Πύλου Θρασυμήδους φασὶν εἶναι). Η διάμετρος του τάφου είναι 5 μέτρα και διακρίνονται ίχνη τουλάχιστον 7 ταφών. Το δάπεδο ήταν στρωμένο με βότσαλα από την παρακείμενη παραλία. Στα κινητά ευρήματα συγκαταλέγονταν λίθινες αιχμές βελών, δύο περιδέραια από αμέθυστο και σάρδιο, τέσσερα χρυσά ελάσματα, δύο μυκηναϊκά αγγεία, σφονδύλια αργαλειού και πιθανόν δύο Μυκηναϊκά ειδώλια. Το πιο σημαντικό εύρημα είναι ο ακέραιος σκελετός βοοειδούς που μαρτυρεί μια ιδιαίτερη θυσία προς τιμήν του νεκρού. Η πρώτη φάση του τάφου (φάση πιθοταφών) χρονολογείται στη Μεσοελλαδική περίοδο, ενώ η περίοδος της ακμής του τοποθετείται στη Μυκηναϊκή περίοδο. Γύρω από τον τάφο εντοπίστηκαν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας και από την ελληνιστική περίοδο: ειδώλια και πήλινα πλακίδια του 4ου και 3ου αιώνα π.Χ., αλλά και ένα μικρό οικοδόμημα, σαν βωμός, μαρτυρούν ενδεχομένως προγονολατρεία.
Στην νότια πλευρά της παραλίας βρίσκονται τα ερείπια Μεσαιωνικού κάστρου που κατασκευάστηκε από τους Φράγκους της Πελοποννήσου τον 13ο αιώνα, το οποίο είναι γνωστό σήμερα ως Παλαιόκαστρο ή Παλαιοναυαρίνο. Το κάστρο οικοδομήθηκε από τον Νικολά ντε Σεντ Ομέρ το 1278 με χρήση οικοδομικού υλικού από τον οικισμό της κλασικής Πύλου και ειδικά από το ναό της Αθηνάς Κορυφασίας. Στον βράχο κάτω από το Παλαιόκαστρο υπάρχει μεγάλη σπηλιά που ονομάζεται σπηλιά του Νέστορα. Έχει διαστάσεις περίπου 30 x 16 μέτρα και μεγάλο ύψος, που φτάνει κατά τόπους τα 30 μέτρα. Σύμφωνα με τη μυθολογία στη σπηλιά αυτή έκρυψε ο Ερμής το κοπάδι που έκλεψε από τον Απόλλωνα.[3] Το σπήλαιο έχει επίσης ταυτιστεί με τον χώρο όπου φυλάσσονταν τα κοπάδια του Νηλέα, πατέρα του Νέστορα, σύμφωνα και με τον Παυσανία (Μεσσηνιακά, 36.2). Η αρχαιολογική έρευνα στο σπήλαιο διενεργήθηκε πρώτα από τον Ερρίκο Σλήμαν (1874) και κατόπιν από τους Laucent και Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη, Καρλ Μπλέγκεν, W. Mc Donald, Δημήτρη Θεοχάρη και, στη δεκαετία του 1980, από τον Γεώργιο Κορρέ και τον Αδαμάντιο Σάμψων. Η έρευνα αυτή έχει αποκαλύψει δείγματα ανθρώπινης παρουσίας από την Τελική Νεολιθική, την Πρωτοελλαδική, τη Μεσοελλαδική και την Υστεροελλαδική ΙΙΙ περίοδο, αλλά και μεταγενέστερα, ως τους κλασικούς χρόνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου