Wikipedia

Αποτελέσματα αναζήτησης

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2019

Ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Γεωπολιτική διαίρεση της ευρύτερης
περιοχής της Μακεδονίας
, σύμφωνα με
τα σύγχρονα δεδομένα.
Το ζήτημα της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, γνωστό -στην Ελλάδα κυρίως- και ως «Σκοπιανό» ή «Μακεδονικό ζήτημα», αφορά την αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και της Π.Γ.Δ.Μ. για την οριστική εξεύρεση λύσης ως προς την ονομασία της δεύτερης και για τη χρήση ή μη του όρου Μακεδονία σε αυτή. Η Ελλάδα αντιτίθεται στο συνταγματικό όνομα του γειτονικού κράτους που είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας ( Republika Makedonija) και που υιοθέτησε επισήμως το 1991, κυρίως λόγω έλλειψης αποσαφήνισης μεταξύ αυτού και του όμορου ελληνικού γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας. Επίσης αντιδρά έντονα για την χρήση του όρου Μακεδόνες για τον προσδιορισμό της κύριας εθνότητας του κράτους, τους λεγόμενους Σλαβομακεδόνες, και του όρου μακεδονική για τον προσδιορισμό της επίσημης γλώσσας του, την λεγόμενη σλαβομακεδονική. Οι διαπραγματεύσεις έχουν φτάσει στο μέγιστο βαθμό διεθνούς διαμεσολάβησης με πολλές προσπάθειες επίλυσης του θέματος, κυρίως μέσω του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που τελείται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ έχουν συζητηθεί ως πιθανές λύσεις διάφορες σύνθετες ονομασίες που περιλαμβάνουν τον όρο «Μακεδονία» μαζί με κάποιον γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό (Βόρεια, Άνω, Νέα κλπ).[1]
Η προσωρινή ονομασία πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, η οποία στην αγγλική μεταφράζεται ως former Yugoslav Republic of Macedonia (FYROM), χρησιμοποιείται στις διακρατικές σχέσεις όπου εμπλέκονται κράτη που δεν αναγνωρίζουν το συνταγματικό όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας (Republic of Macedonia) και με αυτήν έγινε δεκτή στα Ηνωμένα Έθνη το 1993[2]. Οι περισσότερες χώρες στις διακρατικές τους σχέσεις -εκτός διεθνών οργανισμών- αναγνωρίζουν το συνταγματικό όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, όπως και το σκέτο Μακεδονία έχει κυριαρχήσει στον καθημερινό λόγο εκτός Ελλάδας. Ωστόσο, όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ, αλλά και ο ΟΗΕ σαν οργανισμός, έχουν συμφωνήσει να αποδεχτούν οποιαδήποτε τελική απόφαση ληφθεί από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο κρατών. Η αντιπαράθεση των δύο χωρών δεν έχει εμποδίσει τις μεταξύ τους στενές εμπορικές συναλλαγές και επενδύσεις, κυρίως από την πλευρά της Ελλάδας, αλλά έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις σε πολιτικό και ακαδημαϊκό επίπεδο και στις δύο πλευρές.

Διαπραγματεύσεις 1991-1995

Η σημαία της Μακεδονίας με τον
ήλιο της Βεργίνας
Από το 1991, έτος ανεξαρτησίας της πΓΔΜ, μέχρι και σήμερα συνεχίζεται η πολιτική και διπλωματική διαμάχη για τη χρήση του ονόματος «Μακεδονία» στο συνταγματικό όνομα της γείτονος.
Η Ελλάδα υποστηρίζει ότι η ονομασία Μακεδονία είναι αναμφίβολα ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Θεωρεί ότι η ιστορία της Μακεδονίας και ειδικά η συγκεκριμένη ονομασία δεν είναι διαπραγματεύσιμη και ως πατρική ταυτότητα και κληρονομιά δε δύναται να παραχωρηθεί σε τρίτους.
Tov Απρίλιο του 1991 εκλέγεται η πρώτη μετακομμουνιστική πολυκομματική βουλή και ψηφίζεται το νέο Σύνταγμά της νέας αυτής Δημοκρατίας, με την ψήφιση τροπολογιών ισχυουσών Συνταγματικών Διατάξεων, προς τη μετάβαση από καθεστώς σοσιαλιστικής δημοκρατίας, σε καθεστώς δυτικού τύπου δημοκρατίας. Υποστηρίζεται από την Ελλάδα ότι ορισμένα άρθρα του Συντάγματος σχετικά με τη μεταβολή συνόρων, και περί προστασίας σλαβομακεδονικών μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες είναι δείγματα αλυτρωτισμού.
Επίσης, σχεδίασαν μια νέα σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η Ελλάδα πιέζει μέσω της τότε ΕΟΚ τη νέα αυτή Δημοκρατία να συμμορφωθεί.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στις 13 Απριλίου 1992 η Ελλάδα λαμβάνει θέση για το θέμα της ονομασίας του κράτους της γείτονος με την απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν το πρόβλημα του ονόματος πήρε την πλήρη σαφή και ουσιαστική μορφή του και αποφασίστηκε να μην γίνει αποδεκτό κανένα όνομα που θα αναφέρεται στον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στις 27 Ιουνίου του ιδίου έτους, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής της Λισσαβόνας, η Ευρώπη δήλωσε την υποστήριξή της στις Ελληνικές θέσεις. Η αναγνώριση της νέας αυτής Δημοκρατίας από την Ελλάδα και την τότε ΕΟΚ συνδέεται με τις εξής προϋποθέσεις:
  • Αλλαγή της αμφισβητούμενης Συνταγματικής της ονομασίας "Δημοκρατία της Μακεδονίας", ενώ το όνομα της γείτονος δεν θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του.[εκκρεμεί παραπομπή]
  • Παύση της αλυτρωτικής και εχθρικής της προπαγάνδας και επίσης προσφορά συνταγματικών και πολιτικών εγγυήσεων σχετικά με τις δήθεν εδαφικές διεκδικήσεις της Νέας αυτής Δημοκρατίας από τις γειτονικές της χώρες και για τροποποιήσεις των επίμαχων άρθρων του Συντάγματος της στις διατάξεις περί μεταβολής συνόρων και περί δήθεν προστασίας μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες και την άμεση αλλαγή του συμβόλου που υπάρχει στη σημαία της και του νέου χαρτονομίσματος.[εκκρεμεί παραπομπή]
Την 8 Απριλίου 1993, αναγνωρίστηκε στα Ηνωμένη Έθνη (με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας (του ΟΗΕ) ) με την προσωρινή ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χωρίς το δικαίωμα ανάρτησης σημαίας. H πΓΔΜ έχει επισήμως αποδεχθεί ότι το όνομα του κράτους αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων.
Οι δύο χώρες (πΓΔΜ και Ελλάδα) ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία του κρατιδίου.
Κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων το 1993 ο όρος Σλαβομακεδονία ή Σλαβική Μακεδονία προωθήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κίρο Γκλιγκόροφ και τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Την 16 Φεβρουαρίου 1994 η Ελλάδα αποφάσισε τον οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) της πΓΔΜ και τη διακοπή λειτουργίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στα Σκόπια, ως μέσο πίεσης για την αποδοχή των ελληνικών όρων. [εκκρεμεί παραπομπή]
Αρχίζουν οι πιέσεις από τους μεσολαβητές για άρση του εμπάργκο. Η Ελλάδα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Δικαστήριο όμως δεν κάνει δεκτό το αίτημα για λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Ελλάδας. [εκκρεμεί παραπομπή]
Την περίοδο αυτή διώχθησαν στην Ελλάδα ποινικά μέλη αριστερών και αντιεθνικιστικών οργανώσεων που διένειμαν υλικό που προπαγάνδιζε την αναγνώριση και τη συνεργασία της Ελλάδας με τη γειτονική χώρα.

Ενδιάμεση συμφωνία

H σημαία της ΠΓΔΜ
Αμερική εντείνει τις πιέσεις της για άρση του ελληνικού εμπάργκο και στις 4 Σεπτεμβρίου 1995 από τα Σκόπια ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, από την Αθήνα ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ και από την Ουάσινγκτον ο τότε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νίκολας Μπερνς, ανακοινώνουν ταυτόχρονα την επίτευξη συμφωνίας Ελλάδας – πΓΔΜ για απευθείας διάλογο υπό την αιγίδα του Σάιρους Βανς, με σκοπό την υπογραφή μιας «ενδιάμεσης» συμφωνίας. [εκκρεμεί παραπομπή]
Στις 13 Σεπτεμβρίου στην Νέα Υόρκη των Η.Π.Α., υπογράφεται η Ενδιάμεση Συμφωνία από τον τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Παπούλια και τον τότε υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ κ. Τσερβενκόφσκι και προβλέπει:[10][11]
  • Τον σεβασμό των υπαρχόντων συνόρων.
  • Την υποχρέωση από την Ελλάδα να αναγνωρίσει τα Σκόπια με την προσωρινή ονομασία «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ)».
  • Η πΓΔΜ θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεση αλλαγή του συμβόλου (με τον Ήλιο της Βεργίνας) που υπάρχει στη σημαία της και να σχεδιάσει μια νέα σημαία.
  • Η πΓΔΜ θα πρέπει να σταματήσει την έκδοση και να διακηρύξει τηv άμεση αλλαγή του νέου χαρτονομίσματος με την απεικόνιση του Λευκού Πύργου της Θεσσαλονίκης.
  • Η πΓΔΜ θα πρέπει να διακηρύξει ότι η ερμηνεία των επίμαχων άρθρων στο Σύνταγμά της δεν ερμηνεύονται ως διεκδίκηση ελληνικού εδάφους αλλά ούτε και ως ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
  • H Ελλάδα έχει τη δυνατότητα βάση του άρθρου 11, να αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος χώρας σε διεθνείς οργανισμούς με ονομασία διαφορετική από της πΓΔΜ (fYROM).
  • Άρση του ελληνικού εμπάργκο.
Ενώ μέχρι να βρεθεί μόνιμη και τελική λύση συμφωνήθηκε να χρησιμοποιείται η προσωρινή ονομασία «πΓΔΜ» (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) με τη οποία έγινε δεκτή και στον ΟΗΕ (στις 7/4/1993 με την Απόφαση 817/1993 του Συμβουλίου Ασφαλείας).
Στις 12 Οκτωβρίου, το Μόνιμο Συμβούλιο του Ο.Α.Σ.E. αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία former Yugoslav Republic of Macedonia ή με τη συντομογραφία fYROM.[12]
Οι δύο χώρες (πΓΔΜ και Ελλάδα) άρχισαν ξανά διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την τελική ονομασία του κρατιδίου.[εκκρεμεί παραπομπή]

Δεκαετία 2000

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Το Παρόν, η Ακαδημία Αθηνών συζήτησε σε μία κλειστή συνεδρίαση το ζήτημα το 2004 και εισηγήθηκε στον Έλληνα υπουργό εξωτερικώνΠέτρο Μολυβιάτη την αποδοχή της ονομασίας «Σλαβομακεδονία» και κατά δεύτερον την ονομασία «Νέα Μακεδονία» ως την «ολιγότερο επιβλαβή λύση».[13]
Το Νοέμβριο του 2004 οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τη συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τον Απρίλιο του 2005 ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ΚαραμανλήΠέτρος Μολυβιάτης, πρότεινε στο μεσολαβητή του ΟΗΕ για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας Μάθιου Νίμιτς την ονομασία "Δημοκρατία Μακεδονίας-Σκόπια". Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους σε συνάντησή του με τον Αμερικανό πρέσβη, μη διαβλέποντας πιθανή την επίλυση του ζητήματος, ο Μολυβιάτης δήλωσε τη σημασία που είχε για την Ελλάδας η διατήρηση της προοπτικής ένταξης της στη διατήρηση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στην ΕΕ, αλλά με την προσωρινή ονομασία της. Το 2007, όταν ΥπΕξ ήταν πλέον η Ντόρα Μπακογιάννη, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση διεξαγωγής συνομιλιών για την επίλυση του ζητήματος στο τέλος του έτους μετά τις σχεδιαζόμενες εκλογές, αλλά η εθνικιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης Γκρούεφσκι, με τη μετονομασία του αεροδρομίου και την ανέγερση αγαλμάτων, που προκάλεσε την αντίδραση κυρίως ψηφοφόρων στη βόρεια Ελλάδα, ανέστειλε την έναρξή τους. Η Μπακογιάννη δήλωσε τη θέση της υπέρ της αναβολής ένταξης της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ για το 2009 στον αμερικανο πρεσβευτή, ο οποίος διαφώνησε. Μία εβδομάδα πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2007 ο Καραμανλής εξήγγειλε ότι θα έθετε βέτο στην ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ αν δεν είχε επιλυθεί προηγουμένως το ζήτημα της ονομασίας της.Στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης μετά τις εκλογές η Μπακογιάννη εξήγγειλε τη θέση της κυβέρνησης υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας. Σε συνάντηση με τον Αμερικανό πρεσβευτή τον Ιανουάριο του 2008 ο Καραμανλής δήλωσε ότι θα αποδεχόταν οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία με δεύτερο συνθετικό τη λέξη «Μακεδονία» ή την υιοθέτηση μιας διπλής ονομασίας, αν η σύνθετη ονομασία χρησιμοποιούνταν από τις ΗΠΑ και σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.Το Μάρτιο η Μπακογιάννη διαμήνυσε στον αμερικανό πρεσβευτή την ανάγκη εύρεσης μιας οριστικής σύνθετης ονομασίας με πρώτο συνθετικό το "Άνω" ή το "Νέα" που θα ίσχυε έναντι όλων (erga omnes).Το Μάρτιο του 2008 η Ακαδημία Αθηνών εξέδωσε δημόσια τοποθέτηση με την οποία καλούσε σε «εξεύρεση σύνθετης ονομασίας με περιεχόμενο γεωγραφικό, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τη διαφοροποίηση μεταξύ της αρχαίας Μακεδονίας και του κράτους της ΠΓΔΜ».Σε συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων τον Απρίλιο του 2008 με τη θέση της κυβέρνησης Καραμανλή υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας συντάχθηκαν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα εκτός από το ΛαΟΣ.

Ελληνικό βέτο για την είσοδο στο ΝΑΤΟ

Τον Απρίλιο του 2008 η Ελλάδα άσκησε βέτο στην ένταξη της όμορης χώρας στο ΝΑΤΟ, κατά τη σύνοδο κορυφής στο Βουκουρέστι. Τελικά, η αίτηση ένταξης απορρίφθηκε ομόφωνα από τα μέλη του ΝΑΤΟ. Στις 21 Μαρτίου 2011 η πΓΔΜ ξεκίνησε προφορική διαδικασία προσφυγής κατά Ελλάδας στο Δικαστήριο της Χάγης, η οποία κατατέθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2008. Στην προσφυγή επικαλείται την παραβίαση από την Ελλάδα του Άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ των χωρών που υπογράφηκε το 1995. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η Ελλάδα συμφωνεί να μην προβάλλει αντιρρήσεις στην αίτηση της πΓΔΜ σε συμμετοχή σε οργανισμούς στις οποίες η Ελλάδα είναι ήδη μέλος (όπως ΝΑΤΟ ή Ευρωπαϊκή Ένωση), με αιτιολογία τη μή συμφωνία για το όνομα. Το Δικαστήριο στις 5 Δεκεμβρίου 2011 καταδίκασε την Ελλάδα για τις επίσημες δηλώσεις, κατά τη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου, όπου ουσιαστικά αρνούνταν την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, λόγω της μη εύρεσης λύσης για το όνομα. Η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung δημοσίευσε άρθρο «15:1 για τη “Μακεδονία”» και υπότιτλο «Επιτυχία για το βαλκανικό κράτος στη διαμάχη του ονόματος με την Ελλάδα», παρόλο που η απόφαση του δικαστηρίου δεν αφορά την διαμάχη για την ονομασία καθαυτή. Η πολιτική της Ελλάδος, στην άσκηση βέτο δέχτηκε αρνητική κριτική σε άρθρα στον διεθνή, αλλά και σε μερίδα του ελληνικού τύπου. Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ Νίκολα Γκρούεβσκι, σε ομιλία του δήλωσε ότι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης δίνει το "το δικαίωμα να χρησιμοποιεί η πΓΔΜ το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στην επικοινωνία μας με τους διεθνείς οργανισμούς και σε διμερές επίπεδο".
Παρά το ότι δεν έχει υπάρξει επίτευξη συμφωνίας μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση της πΓΔΜ διακηρύσσει ότι περισσότερες από 130 χώρες έχουν αναγνωρίσει την χώρα με το συνταγματικό της όνομα, ανάμεσα τους η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Ρωσία, η Κίνα, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, που θα χρησιμοποιεί τη συνταγματική της ονομασία μόνο στις διμερείς τους σχέσεις.

Διαπραγματεύσεις 2017-2018

Το ζήτημα της ονομασίας επανήλθε στο στο διπλωματικό προσκήνιο από τα τέλη του 2017, με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο 2018, καθώς η κυβέρνηση συνασπισμού κομμάτων της πΓΔΜ υπό τον Ζόραν Ζάεφ δήλωνε προδιάθεση προς την επίτευξη συμφωνίας με σύνθετη ονομασία, μια λύση η οποία είχε γίνει αποδεκτή από τις Ελληνικές κυβερνήσεις από το 2008. Η επίτευξη συμφωνίας πιστεύεται ότι θα επιτρέψει στην πΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας.[36] Η ελληνική πλευρά δέχθηκε την έναρξη διαπραγματεύσεων θεωρώντας την συγκυρία κατάλληλη, καθώς θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί συμφωνία πριν από οποιεσδήποτε εκλογές στην πΓΔΜ που θα μπορούσαν να φέρουν στην κυβέρνηση το αντιπολιτευόμενο VMRO - DPMNE του Χρίστιαν Μίτσκοσκι που εμφανίζεται αδιάλλακτο ως προς οποιαδήποτε πιθανότητα αλλαγής του ονόματος της χώρας.
Στις διαπραγματεύσεις έχει προσκληθεί και ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ. Οι ονομασίες που έχουν προταθεί από το διαμεσολαβητή Μάθιου Νίμιτς είναι οι παρακάτω:[37]«Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη», «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)». Κάποιες από αυτές είναι συζητήσιμες από τις δύο κυβερνήσεις χωρίς όμως να έχει βρεθεί κάποια που να είναι αποδεκτή και από τις δύο πλευρές. Ο Νίμιτς έχει δηλώσει ότι μετά από 25 χρόνια δεν θεωρεί ρεαλιστικό να υπάρξει μια λύση που δεν θα περιλαμβάνει το όνομα «Μακεδονία».[38]
Ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας, Νίκος Κοτζιάς, εκδήλωσε προτίμηση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό στα σλαβικά, ενιαία.[39] Ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ έχει δηλώσει έτοιμος να αποδεχθεί σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό.[40] Τόσο στο εσωτερικό της Ελλάδας, όσο και της πΓΔΜ υπάρχουν αντιδράσεις προς οποιαδήποτε τέτοια λύση. Συγκεκριμένα, από τα κόμματα της ελληνικής Βουλής,[41] ο ΣΥΡΙΖΑ, το κύριο κυβερνητικό κόμμα, μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το ΚΚΕ και το Ποτάμι, επιδιώκουν (ή δεν αποκλείουν) τη λύση μίας σύνθετης ονομασίας erga omnes, με επιθετικό ή χρονικό προσδιοριμό στον όρο "Μακεδονία", ως την ενδεδειγμένη ή ρεαλιστική επιλογή. Αυστηρώς αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο καθώς και σε οποιαδήποτε λύση όπου εμπεριέχεται ο όρος "Μακεδονία" στο όνομα της γειτονικής χώρας, εμφανίζονται το έτερο κυβερνητικό κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων,[42] η Χρυσή Αυγή και η Ένωση Κεντρώων.[43] Στην περίπτωση της πΓΔΜ εκτιμάται ότι ο πρωθυπουργός Ζάεφ και η παράταξή του δεν μπορεί να συγκεντρώσει την απαιτούμενη, αυξημένη πλειοψηφία για μια αναθεώρηση του συντάγματος προκειμένου να αλλάξει το συνταγματικό όνομα της χώρας ή να έχει θετικό αποτέλεσμα σε ένα δημοψήφισμα, κάτι στο οποίο βασίζεται η αντιπολίτευση για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων.

Συλλαλητήρια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 2018, διοργανώθηκαν, από παμμακεδονικές οργανώσεις, δύο συλλαλητήρια σε Θεσσαλονική και Αθήνα, με εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχοντες και με βασικό αίτημα διοργανωτών και διαδηλωτών τη μη αποδοχή του όρου «Μακεδονία» σε μελλοντική ονομασία της ΠΓΔM.
Στις 21 Ιανουαρίου 2018 πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη. Σχετικά με τον αριθμό των συμμετεχόντων στο συλλαλητήριο, οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από περίπου 90.000 άτομα (στις 12:00),σύμφωνα με την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης,[44] έως και πάνω από 400.000, σύμφωνα με τους διοργανωτές.[45] Σύμφωνα, πάλι, με τον Φραγκούλη Φράγκο, κεντρικό ομιλητή στη συγκέντρωση, οι συμμετέχοντες ανήλθαν περίπου στους 800.000 ανθρώπους, όπως πληροφορήθηκε από την ιταλική τηλεόραση[46]Παρόντες στο συλλαλητήριο ήταν ακόμη εννέα από τους συνολικά 82 ιεράρχες, μεταξύ αυτών και ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, παρά την ανακοίνωση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου τις παραμονές του συλλαλητηρίου, σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία δεν ήταν υπέρ τέτοιου είδους διαδηλώσεων.[47][48][49][50][51]
Στις 4 Φεβρουαρίου 2018 πραγματοποιήθηκε αντίστοιχο συλλαλητήριο στην Αθήνα, στην Πλατεία Συντάγματος. Σύμφωνα με εκτίμηση της αστυνομίας, οι διαδηλωτές ήταν 140 χιλιάδες (στις 12:00) αλλά οι διοργανωτές κάνουν λόγο για μέχρι και 1,5 εκατομμύριο. Κύριος ομιλιτές ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μητροπολίτης Χίου Ψαρών και Οινουσσών Μάρκος Βασιλάκης και ο Γεώργιος Πατούλης.. Ομιλητές επίσης ήταν και οι εκπρόσωποι συλλόγων. Πραγματοποιήθηκαν επίσης συλλαλητήρια στην Δράμα, στην Καβάλα με αριθμό συμμετεχόντων περίπου 30 άτομων, και στο Αίγιο. Στο εξωτερικό, συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν στο Λονδίνο, στην Στουτγκάρδη, στη Φρανκφούρτη, και στη Μελβούρνη.
Στις 6 Ιουνίου 2018 πραγματοποιήθηκε νέος κύκλος πολλών συγκεντρώσεων.

Συμφωνία των Πρεσπών

Δείτε επίσης: Συμφωνία των Πρεσπών
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας
με τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ στο
Οτέσεβο μετά την υπογραφή της
συμφωνίας.
Στις 12 Ιουνίου 2018 ανακοινώθηκε συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ όσον αφορά την ονομασία της δεύτερης. Οι δύο χώρες συμφώνησαν στην χρήση του Δημοκρατία της Severna Makedonija (Σεβέρνα Μακεντόνιγια), δηλαδή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Η ΠΓΔΜ συμφώνησε να αλλάξει την συνταγματική της ονομασία για όλες τις χρήσεις ενώ το νέο όνομα θα ισχύει erga omnes (έναντι όλων) τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, πράγμα που σημαίνει ότι η χώρα οφείλει να αναθεωρήσει το Σύνταγμά της μέχρι το τέλος του 2018. Στην συμφωνία έγινε σαφές ότι οι κάτοικοι της Σεβέρνα Μακεντόνιγια δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και ότι η γλώσσα τους είναι μέρος της Σλαβικής οικογένειας.

Αντιδράσεις

Η ανακοίνωση της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών προκάλεσε αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση της συμφωνίας στις 12 Ιουνίου 2018 η Νέα Δημοκρατία χαρακτήρισε την συμφωνία ως «κακή»[65] και κάλεσε τον πρωθυπουργό να μην υπογράψει την συμφωνία αφού, σύμφωνα με το κόμμα, «αποδοχή της “μακεδονικής γλώσσας” και της “μακεδονικής εθνότητας” συνιστούν μη αποδεκτή εθνική υποχώρηση».[66] Ακολούθως, στις 14 Ιουνίου 2018, κατέθεσε πρόταση δυσπιστίαςενάντια στην Κυβέρνηση Τσίπρα,[67] η οποία ωστόσο απορρίφθηκε με 127 ψήφους υπέρ και 153 ψήφους κατά από τους βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και των ΑΝ.ΕΛ.[68]
Η Φώφη Γεννηματά, πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, ανέφερε ότι η συμφωνία έχει θετικά σημεία, αλλά υπάρχουν και αρνητικά. Ωστόσο, στελέχη του κόμματος όπως οι Γιώργος ΠαπανδρέουΣταύρος ΘεοδωράκηςΘανάσης ΘεοχαρόπουλοςΓιώργος Καμίνης και Νίκος Ανδρουλάκης υποστήριξαν ότι «ναι μεν η συμφωνία έχει γκρίζες ζώνες αλλά κινείται σε θετική κατεύθυνση και πρέπει επιτέλους να λυθεί.»[69]
Ο Νίκος Μιχαλολιάκος ιδρυτής και γενικός γραμματέας του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή δήλωσε ότι «Το όνομα της Μακεδονίας δεν είναι ένα απλό όνομα, είναι η Ψυχή του Έθνους μας, είναι η Ιστορία μας», υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι «Η Χρυσή Αυγή καταγγέλλει την οποιαδήποτε συμφωνία σχεδιάζει η κυβέρνηση και καλεί τον Ελληνικό Λαό σε εγρήγορση».[70]
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, γενικός γραμματέας του Κ.Κ.Ε., υποστήριξε σχετικά με την συμφωνία ότι «παραμένει το "σπέρμα" του αλυτρωτισμού» και ότι «αυτό έγκειται στην αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των θέσεων των Σκοπίων περί "Μακεδόνα πολίτη" και "μακεδονικής γλώσσας"».[65]
Ο Βασίλης Λεβέντης, πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, ανέφερε ότι «είναι μοιραίο και ιστορικό λάθος που δώσαμε το όνομα “Μακεδονία”» και υποστήριξε ότι όσο υπάρχει στη ζωή θα «πολεμάει για να ακυρώσει τη συμφωνία».[65]
Ο Πάνος Καμμένος, πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ, ανέφερε ότι το κόμμα του δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία όταν αυτή έρθει προς ψήφιση στη Βουλή, αφού περιέχει το όνομα «Μακεδονία», ωστόσο υποστήριξε ότι δεν θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση.[65] Στις 16 Ιουνίου 2018, κατά τη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η ΝΔ, ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛΔημήτρης Καμμένος ψήφισε «ναι» στην πρόταση και ακολούθως διεγράφη από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος.[71] Στις 17 Ιουνίου 2018 η Μανταλένα Παπαδοπούλου, εκπρόσωπος Τύπου των ΑΝ.ΕΛ, ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το κόμμα διαφωνώντας με τους χειρισμούς για το Μακεδονικό ζήτημα και με την υπογραφή της συμφωνίας την οποία χαρακτήρισε «κατάπτυστη».[72] Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν αποχωρήσεις και άλλων στελεχών από τους Ανεξάρτητους Έλληνες στην Κοζάνη, την Πιερία, την Φλώρινα και την Καστοριά,[73][74] ενώ περιφερειακά στελέχη του κόμματος έστειλαν επιστολή στον Πάνο Καμμένο για το Μακεδονικό με την οποία του ζήτησαν να άρει την δεδηλωμένη στην κυβέρνηση.[75]
Στις 15 Ιουνίου 2018, δύο μέρες πριν την υπογραφή της συμφωνίας, ο Γιώργος Δακής, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας, ζήτησε την παραίτηση σύσσωμου του Συμβουλίου ως ένδειξη διαμαρτυρίας για να μην υπογραφεί η συμφωνία για την ονομασία της Π.Γ.Δ.Μ.[76] Επιπλέον, στις 16 Ιουνίου 2018 αλλά και την ημέρα υπογραφής της συμφωνίας στις 17 Ιουνίου, διοργανώθηκαν συλλαλητήρια στην πλατεία Συντάγματος και στο Πισοδέρι της Φλώρινας αντίστοιχα, ενάντια στην συμφωνία των δύο χωρών.[77][78] Στις συγκεντρώσεις στο Πισοδέρι υπήρξαν συμπλοκές των διαδηλωτών με την αστυνομία όταν οι πρώτοι επιχείρησαν να σπάσουν τα αστυνομικά μπλόκα και να κατευθυνθούν στο χωριό Ψαράδες όπου υπογραφόταν η συμφωνία μεταξύ των πρωθυπουργών Τσίπρα και Ζάεφ,[79] ενώ την ίδια μέρα στα χωριά Ψαράδες και Λαιμός των Πρεσπών οι καμπάνες χτύπησαν πένθιμα συμβολικά, σε ένδειξη θλίψης για την υπογραφή.[80]
Στις 26 Ιουνίου 2018 ανεξαρτητοποιήθηκε και ο βουλευτής των ΑΝΕΛ Γεώργιος Λαζαρίδης αναφέροντας ότι διαφωνούσε με την συμφωνία για την ονομασία της Π.Γ.Δ.M., παράλληλη με την αναγνώριση μακεδονικής ταυτότητας και μακεδονικής γλώσσας.[81]
Στις 20 Ιανουαρίου 2019 και ημέρα Κυριακή, ορίστηκε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα της Αθήνας, με σκοπό την σαφή αντίδραση στην συμφωνία των Πρεσπών μέσω ενός ηχηρού μηνύματος από το αναμενόμενο μεγάλο πλήθος του κόσμου[82][83]. Επίσης, στόχος είναι και η κήρυξη δημοψηφίσματος ώστε η απόφανση της αποδοχής ή μη της συμφωνίας να περάσει στον λαό, εκεί δηλαδή που στοιχεία δείχνουν πως η απόρριψη είναι σίγουρη και ίσως με συντριπτικό ποσοστό.
Απέλαση Ρώσων διπλωματών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Καθημερινή στις 11 Ιουλίου 2018, η Ελληνική Κυβέρνηση αποφάσισε την απέλαση δύο Ρώσων διπλωματών και την απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα άλλων δύο για «παράνομες ενέργειες» εντός της ελληνικής επικράτειας, οι οποίες «συνιστούν παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας». Η εφημερίδα υποστήριξε ότι «υψηλόβαθμες διπλωματικές πηγές» ανέφεραν ως παράδειγμα, μεταξύ άλλων, την προσπάθεια παρέμβασης των διπλωματών σε εθνικά ζητήματα και συμφέροντα της Ελλάδας στα Βαλκάνια και ειδικότερα στο θέμα της ονοματολογικής διαφοράς με την πΓΔΜ.[84]
Σύμφωνα, συγκεκριμένα, και με ρεπορτάζ των Financial Times που ακολούθησε, οι Ρώσοι αξιωματούχοι δωροδοκούσαν Έλληνες θρησκευτικούς παράγοντες, επιχειρηματίες και μέλη πολιτιστικών ενώσεων και ακροδεξιών οργανώσεων ώστε να ενδυναμώσουν τις αντιδράσεις κατά της συμφωνίας με την πΓΔΜ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ εκτιμάται ότι οι Ρώσοι διπλωμάτες πλήρωσαν ακροδεξιές οργανώσεις μέσω τοπικού Έλληνα επιχειρηματία στην Αλεξανδρούπολη.[85][86]

Στην π.Γ.Δ.Μ.[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πρόεδρος της πΓΔΜ Γκιόργκε Ίβανοφ εξέφρασε την αντίθεσή του με την συμφωνία, μετά από συνάντηση την Τρίτη 12 Ιουνίου 2018 με στόχο την ενημέρωσή του από τον πρωθυπουργό Ζάεφ και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ, η οποία κράτησε μόλις 2 λεπτά.[87][88] Ακολούθησε διάγγελμα του Προέδρου Ίβανοφ κατά το οποίο δήλωσε ότι θεωρεί ότι η συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ των δύο χωρών είναι απαράδεκτη και πως δεν θα την υποστηρίξει ούτε και θα την υπογράψει.[89] Επιπλέον, διοργανώθηκαν συλλαλητήρια στα Σκόπια με κύριο αίτημα των διαδηλωτών να μην αλλάξει το σύνταγμα της χώρας, ενώ δεν υπήρχε και ικανοποίηση για το προτεινόμενο στη συμφωνία όνομα.[90]
Στις 26 Ιουνίου 2018 ο Πρόεδρος Γκιόργκε Ίβανοφ ανακοίνωσε εκ νέου την απόφασή του να μην υπογράψει τη συμφωνία με την Ελλάδα, αναφέροντας ότι μια από τις βασικές του θέσεις όταν ανέλαβε το αξίωμα ήταν ότι δεν θα αποδεχθεί αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας, καθώς και ότι δεν δέχεται «ιδέες ή προτάσεις που θα μπορούσαν να βάλουν σε κίνδυνο την εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων, την ιδιομορφία του Μακεδονικού έθνους και της Μακεδονικής γλώσσας». Υποστήριξε επίσης ότι η συμφωνία δεν συμβαδίζει με τις προβλέψεις του Συντάγματος της χώρας και «φέρνει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας σε θέση εξάρτησης και υποταγής από μια χώρα και εν προκειμένω την Ελλάδα».[91]
Στις 5 Ιουλίου 2018 το κόμμα της αντιπολίτευσης της πΓΔΜ, VMRO-DPMNE, κατέθεσε μήνυση για εσχάτη προδοσία, οργανωμένο έγκλημα και διαφθορά, εναντίον του πρωθυπουργού Ζόραν Ζάεφ, του υπουργού Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ, του Προέδρου της Βουλής Ταλάτ Ξαφέρι αλλά και όλων των βουλευτών που ψήφισαν υπέρ της συμφωνίας με την Ελλάδα. [92]
Στις αρχές Οκτωβρίου του 2018, μετά το δημοψήφισμα στην πΓΔΜ, ο ηγέτης του κόμματος της αντιπολίτευσης VMRO-DPMNE, Κρίστιαν Μίτσκοσκι, ζήτησε από τον Ζόραν Ζάεφ να αποκηρύξει πλήρως τη Συμφωνία των Πρεσπών, να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και έπειτα να αρχίσουν συνομιλίες για τον ορισμό νέου γενικού εισαγγελέα, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία «νεκρή». Έκανε επίσης αναφορά για πιέσεις, εκβιασμούς και νοθείες στο δημοψήφισμα και απέρριψε την πρόταση του Ζάεφ να συμφωνήσει στην προώθηση της συνταγματικής αναθεώρησης, όπως προβλέπεται στη συμφωνία.[93][94]

Διαδικασία εφαρμογής της Συμφωνίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Ιουλίου 2018 η συμφωνία των Πρεσπών επικυρώθηκε από το κοινοβούλιο της πΓΔΜ με 69 ψήφους υπέρ.[95]
Στις 11 Ιουλίου, το ΝΑΤΟ κάλεσε την ΠΓΔΜ να ξεκινήσει συνομιλίες για την ένταξη στην Συμμαχία, ως το 30ο μέλος.[96]
Στις 30 Ιουλίου, το κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ ενέκρινε το σχέδιο για τη διεξαγωγή ενός μη δεσμευτικού δημοψηφίσματος σχετικά με την αλλαγή του ονόματος της χώρας, που τελικά πραγματοποιήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου.[97]

Δημοψήφισμα της 30 Σεπτεμβρίου 2018

Στις 30 Ιουλίου 2018 το κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ αποφάσισε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στις 30 Σεπτεμβρίου για το ζήτημα του ονόματος. Το ερώτημα που τέθηκε στους ψηφοφόρους ήταν:
«Υποστηρίζετε την υποψηφιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, αποδεχόμενοι τη συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Δημοκρατίας της Ελλάδας;»
Η κυβέρνηση Ζόραν Ζάεφ υποστήριξε το ΝΑΙ, την αποδοχή τη συμφωνία των Πρεσπών μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας για το όνομα «Βόρεια Μακεδονία».
Η αντιπολίτευση, το κόμμα Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση - Δημοκρατικό Κόμμα για τη Μακεδονική Εθνική Ενότητα απείλησε να σαμποτάρει το δημοψήφισμα, ζητώντας από τους υποστηρικτές του να μην ψηφίσουν. Στις αρχές όμως του Σεπτεμβρίου, ο αρχηγός του κόμματος Χρίστιαν Μίκοσκι, ζήτησε από τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν κατά συνείδηση, σημειώνοντας ότι το κόμμα του θα αποδεχτεί και τις δυο απόψεις.
Στο δημοψήφισμα το 91% των ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ της συμφωνίας με προσέλευση 37%, αλλά δεν επικυρώθηκε λόγω της συνταγματικής απαίτησης για προσέλευση 50%. Ωστόσο η κυβέρνηση προώθησε την διαδικασία της συνταγματικής αλλαγής στο κοινοβούλιο. 

Συνταγματική αναθεώρηση

Στις 15 Οκτωβρίου ξεκίνησε στο κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ η διαδικασία για την αλλαγή του ονόματος. Η πρόταση για συνταγματική αναθεώρηση απαιτεί την ψήφο 80 βουλευτών (τα δύο τρία της αποτελούμενης από 120 έδρες βουλής).[105][106] Κατά την 3η μέρα της συζήτησης, οι βουλευτές του αντιπολιτευόμενου VMRO αποχώρησαν από τη συζήτηση, δηλώνοντας ότι στο σύνολό τους δεν θα ψηφίσουν τις προτεινόμενες αλλαγές και εκτιμώντας ότι αυτές δεν θα γίνουν δεκτές από την Βουλή.Στις 19 Οκτωβρίου το κοινοβούλιο ψήφισε την έναρξη της διαδικασίας μετονομασίας της χώρας σε «Βόρεια Μακεδονία», καθώς βρέθηκαν 80 βουλευτές που ψήφισαν υπέρ της συνταγματικής αναθεώρησης.[108] Στις 2 Δεκεμβρίου ψηφίστηκαν οι πρώτες δύο από τις συνολικά τέσσερις τροπολογίες, συμπεριλαμβανομένης της με την οποία οι λέξεις «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αλλάζουν με τις λέξεις «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» και η λέξη «Μακεδονία» αλλάζει με τη λέξη «Βόρεια Μακεδονία».Η προβλεπόμενη αναθεώρηση διατάξεων του συντάγματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας ολοκληρώθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2019. Απομένει η υπερψήφιση της συμφωνίας από το ελληνικό κοινοβούλιο.

Ελληνική θέση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το συνταγματικό όνομα της χώρας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και το σύντομο όνομα «Μακεδονία» όταν αναφέρεται στη χώρα, μπορεί να θεωρηθεί προσβλητικό από τους Έλληνες. Η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιεί επίσημα την προσωρινή αναφορά των Ηνωμένων Εθνών για τη χώρα ("Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας"),  η οποία χρησιμοποιείται επίσης από πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς. Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας περιέγραψε τις ανησυχίες του ως εξής:
Το θέμα της ονομασίας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν είναι μόνο μια διαμάχη για τα ιστορικά γεγονότα ή τα σύμβολα. Αφορά τη συμπεριφορά ενός κράτους μέλους του ΟΗΕ, της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, το οποίο παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές της διεθνούς τάξης · συγκεκριμένα, τον σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Το ζήτημα της ονομασίας είναι επομένως ένα πρόβλημα με περιφερειακές και διεθνείς διαστάσεις που συνίσταται στην προώθηση των αλυτρωτικών και εδαφικών φιλοδοξιών της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, κυρίως μέσω της παραχάραξης της ιστορίας και της σφετερισμού της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. ...
Οι ρίζες του ονόματος της ονομασίας πηγαίνουν πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1940, όταν, ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο αρχηγός του Τίτο χώρισε από τη Σερβία την περιοχή που μέχρι τότε ήταν γνωστή ως Βαρδάρη Μπανόβινα (σημερινή Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονία), που της έδωσε το καθεστώς μιας ομοσπονδιακής μονάδας της νέας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Μακεδονίας [sic], μετονομάζοντάς την αρχικά στη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και αργότερα στη «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ταυτόχρονα, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα ενός ξεχωριστού και διακριτού "μακεδονικού έθνους". ...
Ο πρώην πρωθυπουργός και ηγέτης του κυβερνώντος κόμματος ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε ότι όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών τον Ιανουάριο του 2002, ήταν κοντά σε μια συμφωνία με την ηγεσία των Σκοπίων για τη χρήση του Горна Македонија («Γκόρνα Μακεδονίγια», «Άνω Μακεδονία» στα σλαβικά). Τα υπόλοιπα κόμματα και ο Πρόεδρος της Ελλάδας, όπως είπε, ενημερώθηκαν, αλλά η πρόταση απέτυχε επειδή είχε ξεσπάσει η εξέγερση των Αλβανών της πΓΔΜ το 2001.  Η Ακαδημία Αθηνών συμπεραίνει:
Η υιοθέτηση ενός σύνθετου ονόματος με γεωγραφικό προσδιορισμό και με σεβασμό στη διάκριση μεταξύ αρχαίας Μακεδονίας και πολιτείας της ΠΓΔΜ θα εξυπηρετούσε τόσο την αλήθεια όσο και τις σημερινές ανάγκες της γεωγραφικής περιοχής και της ευρύτερης περιοχής που την περιβάλλει. Το ελληνικό ενδιαφέρον δείχνει την ανησυχία της κοινής γνώμης απέναντι σε αδιάλλακτες προκλήσεις εκ μέρους των Σκοπίων που τείνουν -όπως είναι προφανές ακόμη και στα σχολικά εγχειρίδια- όχι μόνο να καταστήσουν κατάλληλη, αλλά και να μονοπωλήσουν την ιστορία, τα πολιτιστικά επιτεύγματα, τα σύμβολα - συμπεριλαμβανομένων των αρχαίων - των μνημείων και των προσωπικοτήτων που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή της Μακεδονίας στο παρελθόν. Είναι αυτονόητο ότι η έκφραση καλής θέλησης εκ μέρους οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης δεν αρκεί για να ξεπεραστεί το γεγονός ή τα αποτελέσματα εθνικιστικών υπερβολών παρόμοιων με αυτές που καλλιεργήθηκαν καλλιτεχνικά κατά τη μεταπολεμική περίοδο.

Σλαβομακεδονική θέση

Οι Σλαβομακεδόνες απορρίπτουν πολλές από τις αντιρρήσεις της Ελληνικής πλευράς ισχυριζόμενοι λάθη στις ελληνικές αξιώσεις, και εστιάζοντας στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμούκαι αυτοδιάθεσης.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση στα Σκόπια, η διατήρηση της συνταγματικής ονομασίας, η οποία χρησιμοποιείται επίσης από πολλούς άλλους διεθνείς οργανισμούς, τόσο για εγχώρια όσο και για διεθνή χρήση είναι υψίστης σημασίας. Η χώρα ισχυρίζεται ότι δεν θέτει αποκλειστικότητα στον όρο Μακεδονία είτε γεωγραφικά είτε ιστορικά. Διάφορες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες στη Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και στην σλαβομακεδονική διασπορά έγιναν για να υποστηρίξουν την άποψή τους ότι το δικαίωμά τους για αυτοδιάθεση παραβιάζεται από αυτό που θεωρούν ως απόρριψη του ονόματος από τη διεθνή κοινότητα. Η Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών της Μακεδονίας προτείνει:
Και σήμερα οι Σλάβοι ζουν εκεί (Μακεδονία) για μια περίοδο 1.400 χρόνων. Τι είναι φυσικότερο από ότι οι Βαλκανιζόμενοι Σλάβοι που έχουν ζήσει τόσο μακρά και συνεχώς στη Μακεδονία από το να πρέπει να ονομάζονται Μακεδόνες και η γλώσσα τους Μακεδονική;
Οι Σλαβομακεδόνες ισχυρίζονται ότι προέρχονται από τους αρχικούς αυτόχθονες Μακεδόνες και από τους σλαβικούς λαούς που εισέβαλαν στην περιοχή τον 6ο-8ο αιώνα μ.Χ., αναμειγνύοντας έτσι τόσο τους πολιτισμούς όσο και τις παραδόσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Good Vibes Only

Καλό Πάσχα σε διάφορες γλώσσε

Ελληνικά: Καλό Πάσχα Αγγλικά: happy easter Γερμανικά: Frohe Ostern Ιταλικά: Buona Pasqua Γαλλικά: Joyeuses Pâques Ισπανικά: Feliz Pascua Πορ...